Aleksandr Sidielnikow

Aleksandr Nikołajewicz Sidielnikow (ros. Александр Николаевич Сидельников; ur. 12 sierpnia 1950 w Sołniecznogorsku, zm. 23 czerwca 2003 w Chołmogorach) – radziecki hokeista grający na pozycji bramkarza. Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w hokeju na lodzie od 1976^[1].

Aleksandr Sidielnikow

Александр Сидельников

Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1950 Sołniecznogorsk
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 2003 Chołmogory
Obywatelstwo	radziecka→ rosyjska
Wzrost	176 cm
Pozycja	bramkarz
Uchwyt	lewy
Informacje klubowe
Klub	Krylja Sowietow Moskwa (1967-1984)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Innsbruck 1976 hokej na lodzie (zawody mężczyzn) Mistrzostwa świata złoto Moskwa 1973 zawody mężczyzn złoto Helsinki 1974 zawody mężczyzn srebro Katowice 1976 zawody mężczyzn brąz Wiedeń 1977 zawody mężczyzn Mistrzostwa Europy złoto Moskwa 1973 zawody mężczyzn złoto Helsinki 1974 zawody mężczyzn brąz Katowice 1976 zawody mężczyzn brąz Wiedeń 1977 zawody mężczyzn Uniwersjada złoto Lake Placid 1972 zawody mężczyzn
Odznaczenia

Lata młodości

Sidielnikow zaczął uprawiać hokej w wieku 11 lat, gdy zapisał się do sekcji hokejowej klubu Krylja Sowietow, w którym początkowo grał na pozycji napastnika^[1][2]. Jego trenerem był wówczas Jewgienij Kazienow^[1][2]. Gdy miał 17 lat, pod wpływem Alfreda Kuczewskiego, został przesunięty na pozycję bramkarza^[1][2].

Kariera klubowa

Trzy lata po rozpoczęciu gry na nowej pozycji, Sidielnikow został podstawowym bramkarzem swojego klubu^[1][2]. Do końca kariery w 1984 roku nie zagrał w żadnym innym zespole^[1]. Wraz z Krylją wywalczył mistrzostwo i puchar ZSRR w 1974^[1][2], Puchar Europy oraz wicemistrzostwo kraju w 1975, a także brązowy medal mistrzostw ZSRR w 1973 i 1978^[1]. Łącznie rozegrał 426 meczów w lidze ZSRR^[1]. W 1975 doznał zerwania więzadeł krzyżowych w obu nogach, jednakże wrócił do gry, mimo iż dawano mu na to małe szanse^[1][2].

Kariera reprezentacyjna

W 1972 został włączony do kadry narodowej^[2]. Wraz z reprezentacją dwukrotnie został mistrzem świata: w 1973 i 1974, wicemistrzem świata w 1976 i brązowym medalistą MŚ 1977^[1][3]. Dwukrotnie wywalczył również mistrzostwo Europy^{[uwaga 1]}: w 1973 i 1974 oraz zdobył brązowy medal ME w 1976 i 1977^[1][3]. Wraz z kadrą został także mistrzem olimpijskim w 1976^[1][2][3]. W 1972 wygrał również uniwersjadę^[3]. Łącznie w latach 1972–1977 rozegrał 34 spotkania w reprezentacji ZSRR^[3].

Losy po zakończeniu kariery

Po zakończeniu kariery został trenerem juniorów w Krylji Sowietow. Następnie pracował w HK MGU, początkowo jako trener, a później jako kierownik zespołu. Zmarł 23 czerwca 2003 w Chołmogorach z powodu ostrej niewydolności serca^[4]. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie^[1][2][3].

W lutym 2014 został wpisany do nowo otwartej Rosyjskiej Galerii Hokejowej Sławy^[5].

Uwagi

1. W latach 1933–1991 mistrzostwa Europy odbywały się w ramach mistrzostw świata.

Przypisy

1. Dmitrij Czernow: Наши легенды: Александр Сидельников. allhockey.ru, 2007-07-20. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).
2. Marija Rogowskaja: Кузнецы славы. Часть 39. Александр Сидельников. championat.com, 2010-07-22. [dostęp 2014-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-12)]. (ros.).
3. Сидельников Александр Николаевич (1950-2003). sport-necropol.ru. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).
4. Boris Walijew: Погасший костер на холодном ветру. sovsport.ru, 2003-08-16. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).
5. Andrew Podnieks: Russians establish hall of fame. iihf.com, 2014-02-18. [dostęp 2014-08-12]. (ang.).

Bibliografia

• Aleksandr Sidelnikov. sports-reference.com. [dostęp 2014-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Aleksiej Bogomołow. Костер на льду. „Новая газета”. 49/2013, s. 33, 2003-07-10. ISSN 1682-7384. (ros.).
• Aleksandr Sidelnikov. eliteprospects.com. [dostęp 2014-08-12]. (ang.).