Aleksander Fabian

Aleksander August Tomasz Fabian (ur. 30 lipca 1847 w Nowym Dworze, zm. 26 czerwca 1911 w Łodzi) – polski lekarz.

Aleksander Fabian

Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1847 Nowy Dwór Mazowiecki
Data i miejsce śmierci	26 czerwca 1911 Łódź
doktor nauk medycznych
Alma Mater	Cesarski Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1895 Uniwersytet w Dorpacie

Życiorys

Syn Szymona (1803–1885), polskiego farmaceuty, brat Oskara (1846–1899). Uczęszczał do gimnazjum gubernialnego, potem do III Gimnazjum w Warszawie. Studiował medycynę na wydziale lekarskim szkoły Głównej od 1866, studia ukończył już na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim w 1871. Tytuł doktora medycyny otrzymał na Uniwersytecie w Dorpacie. Uzupełniał studia w Berlinie, Würzburgu i Wiedniu. Praktykował jako lekarz górniczy Okręgu Wschodniego w Suchedniowie i jako wolnopraktykujący lekarz w Dąbrowie Górniczej. W 1884 został dyrektorem zakładu hydropatycznego w Nałęczowie. Od 1890 był miejskim lekarzem Warszawy. Potem przeniósł się do Łodzi, zajął stanowisko dyrektora zakładu leczniczego w Chojnach pod Łodzią, wykładał higienę i fizjologię w wyższych klasach szkół średnich w Łodzi. W 1872 ożenił się z Anną Marią Stockmann (1848–1935)^[1]. Zmarł w 1911 roku, pochowany jest na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 27, rząd 1, miejsce 29).

Dorobek naukowy

Był autorem pierwszego opisu pylicy płuc w języku polskim^[2].

Wybrane prace

• O pylicach, 1880
• Przyczynek do leczenia chorób gorączkowych chłodnymi kąpielami, 1878
• O wpływie nerwów na oddychanie, 1871
• Hypnotyzm w nauce a praktyce, 1890