Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oleg Gruszecki (biał. Алег Грушэцкі, ur. 8 maja 1974 w Mińsku) – białoruski pisarz, publicysta, dziennikarz, działacz społeczny. Jeden z założycieli „Stowarzyszenia białoruskich skautów”[1].
 Oleg Gruszecki w Pałacu Republiki (2008) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1974 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
literat, publicysta |
| Miejsce zamieszkania | |
| Alma Mater |
Republikański Instytut Kształcenia Zawodowego |
| Wyznanie | |
Jest synem Leonida (potomka rodu Gruszeckich herbu Lubicz[2]) i Lubowi z d. Żukowa. W 1996 r. ukończył Republikański Instytut Kształcenia Zawodowego (RIKZ) pracą „Zarządzanie przedsiębiorstwem w warunkach gospodarki rynkowej” (kwalifikacje „Menedżer-przedsiębiorca”). Następnie pracował w Zakładzie Środków Kompleksowej Automatyzacji SNP „Granat”, w którym był menedżerem działu marketingu.
W 2019 roku ukończył dwuletnie kursy języka polskiego w Instytucie Polskim w Mińsku wśród absolwentów osiągających najlepsze wyniki[3][4].
Od 4 września 2020 członek Rozszerzonego składu Rady Koordynacyjnej[5].
W sierpniu 1989 r. zorganizował pierwszą drużynę skautową. Utworzona drużyna przyjęła nazwę „Kosynierzy”, na cześć kosynierów Konstantego Kalinowskiego. Była to pierwsza próba odrodzenia białoruskiego skautingu. Na początku 1991 r. Gruszecki wydał pierwszą współczesną białoruską skautową gazetę „Skaut Białorusi”[6].
W 1991 r. Gruszecki był pierwszym (i na ten czas jedynym) białoruskim skautem, który reprezentował Białoruś na XVII Światowym Skautowym Jamboree (zlot skautów), który trwał od 8 do 16 sierpnia 1991 r. w Korei Południowej[1].
W 1992 r. stał się jednym z organizatorów Założycielskiego Sejmu „Stowarzyszenia Białoruskich Skautów”. 21 marca 1992 r., podczas Założycielskiego Sejmu, Oleg Gruszecki wybrany został członkiem Rady „SBS”. 14 sierpnia 1992 r. zdał egzaminy i otrzymał tytuł instruktora skautowego. 15 listopada 1992 r. na zebraniu mińskiej chorągwi imienia Witolda Kiejstutowicza został wybrany członkiem Rady Mińskiej Chorągwi.
W młodości amatorsko zajmował się rysowaniem, studiował u białoruskiego rzeźbiarza Henika Łojki (autor pomnika Tadeusza Kościuszki na Białorusi).
Od 1992 r. pisał bardowskie i skautowe piosenki. W 1993 r. wystąpił na „III Białoruskim Festiwalu Bardowskiej Piosenki”[7] (poświęconym bitwie orszańskiej). Po festiwalu został zaproszony do nagrania swoich piosenek w „BiełRadyjo”. Jego piosenki, jako wiersze, po raz pierwszy zostały wydrukowane w czasopiśmie „Першацвет” (Nr 3, 1994)[8].
Gruszecki pisze bajki, fantasy i wiersze w języku białoruskim, współpracuje z licznymi białoruskimi mediami[9]. Swoje utwory oraz artykuły na tematy literaturoznawstwa, biograficzne i publicystyczne publikuje w białoruskich gazetach: „Litaratura i mastactwa”, „Nastaunickaja hazieta”, „Kultura”, „Zwiazda”, „Biełorusskaja niwa” („Sielskaja gazieta”), „Narodnaja Wola”, „Nowy Czas”, oraz polskiej „Gazecie Polskiej Codziennie”[10], polonijnej „Słowo Polskie”[11], a także w czasopismach „Maładosć”[12], „Wiasiołka”, „Pierszacwiet”, „Rodnaje słowa”, polskim miesięczniku historycznym „Mówią Wieki”[13], polskim roczniku naukowo-historycznym „Rocznik Lubelski”[14].
We wrześniu 2017 r. wziął udział w pierwszych polsko-białoruskich czytaniach w ramach polskiej akcji społecznej Narodowe Czytanie[15][16].
We wrześniu 2020 r. poparł apel białoruskich pisarzy dziecięcych przeciwko fałszerstwom wyborczym i aktom przemocy ze strony władz białoruskich oraz z wymogiem przywrócenia prawa[17][18]. W listopadzie 2020 r. podpisał się pod otwartym apelem białoruskiej społeczności pisarskiej (organizowanym przez Związek Pisarzy Białoruskich) „Dosyć przemocy, przyjmijcie wolę ludu!”, w którym również potępiono przemoc i represje ze strony władz białoruskich, a także zawierał wymóg, by władze uznały porażki i przyjęły wolę narodu[19].
Jest katolikiem. Jest żonaty. Ma troje dzieci: dwóch synów i córkę – Aleksego, Wadima i Marię[29]. Obaj synowie zakończyli Mińską Szkołę Kadetów Nr 2[9]. Córka Maria w październiku 2017 roku w wieku 5 lat brała udział w Konkursie Recytatorskim im. Adama Mickiewicza „KRESY 2017” (wystąpiła jako najmłodsza uczestniczka konkursu)[30], w 2018 roku zajęła III miejsce w kategorii do 6 lat na VIII Międzynarodowym Konkursie Plastycznego pt. „Wolność jest w nas! Dumni ze swojej Niepodległej!” (pod Patronatem Honorowym Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego)[31].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.