Adam Wielowieyski

Adam Wielowieyski (ur. 18 września 1928 w Warszawie, zm. 21 września 2015) – polski dziennikarz radiowy i reportażysta^[1][2]. Zawodowo przez przeszło 40 lat związany z Polskim Radiem^[3].

Adam Wielowieyski

Data i miejsce urodzenia	18 września 1928 Warszawa
Data śmierci	21 września 2015
Zawód, zajęcie	dziennikarz radiowy i reportażysta
Pracodawca	Polskie Radio

Życiorys

Urodził się 18 września 1928 w Warszawie^[4]. Był synem płk. Władysława Wielowieyskiego i Elżbiety z domu Rostworowskiej^[5].

Od 1954 był dziennikarzem i reportażystą radiowym, kolejno w Rozgłośni Polskiego Radia w Zielonej Górze (1954–1965), we Wrocławiu (1965–1974), w Białymstoku (1975) i Warszawie, gdzie od 1975 do 1983 pracował w Naczelnej Redakcji Literackiej Polskiego Radia^[4]. W latach 1984-1989 kierował reaktywowaną po stanie wojennym redakcją reportaży Polskiego Radia, którą odtwarzał jako część Programu IV^[6].

Przez wiele lat współpracował z Witoldem Zadrowskim, wraz z którym stworzył wiele nagradzanych reportaży radiowych^[7], niektóre z nich zostały opublikowane w tomach zbiorowych „Wiedzą sąsiedzi” (1974) i „Odnaleźć siebie” (1979). W 1991 nagrodzony Złotym Mikrofonem^[4].

W połowie lat 90. XX wieku ciężko zachorował i stracił głos^[3]. Zmarł 21 września 2015^[1].

Twórczość

Reportaże radiowe

• Żywioł (1968)
• Perliczki latają nisko (1969)
• Sprawa Roberta Jordana (1970)
• Przystanek przy bocznej ulicy (1973)
• Trzy opowieści o ziemi i niebie (1979)

Reportaże telewizyjne

• Proboszcz (1966)
• Mezalians (1972)
• Ptakiem bym się stała (1975)