Loading AI tools
Acantholycosa norvegica – gatunek pająka z rodziny pogońcowatych i podrodziny Pardosinae. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję.
| Acantholycosa norvegica | |||||
| (Thorell, 1872) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina |
Pardosinae | ||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
Acantholycosa norvegica | ||||
| |||||
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1872 roku przez Tamerlana Thorella pod nazwą Lycosa norvegica[1][2]. Z kolei w 1875 roku Ludwig Carl Christian Koch opisał Lycosa sudetica[3][2]. W 1908 roku wyznaczony on został przez Friedricha Dahla gatunkiem typowym nowego rodzaju Acantholycosa[4]. W 1936 roku Dimitrij Charitonow umieścił w rodzaju Acantholycosa również gatunek opisany przez Thorella[5]. W 1963 roku Jan Buchar obniżył taksonowi opisanemu przez Kocha rangę do podgatunku w obrębie A. norvegica[6]. Ze względu na znaczną zmienność morfologiczną omawianego gatunku zasadność wyróżniania podgatunku bywa jednak kwestionowana[7].
Samce osiągają od 6[8][9] do 7,7 mm[10], a samice od 7,2[10] do 9 mm długości ciała[8][9]. Karapaks jest ciemnobrązowy do prawie czarnego[10][8]. Barwa szczękoczułków jest brązowa[10]. Sternum jest ciemnobrązowe lub czarne. Odnóża są długie, brązowe do ciemnobrązowych z nakrapianiem lub obrączkowaniem[10][8]. W przeciwieństwie do pogońca cętkonogiego golenie pary pierwszej i drugiej mają pięć par kolców na stronie brzusznej, a nie cztery[10]. Z kolei brak szczególnie długich szczecinek na grzbietowej stronie stóp pierwszej pary różni omawiany gatunek od A. pedestris[8][11]. Opistosoma (odwłok) ma wierzch niemal czarny z szerokim, jaśniejszym, czarno obwiedzionym znakiem lancetowatym na przedzie i jaśniejszą przepaską wzdłuż środka oraz żółtawym i białawym owłosieniem[10][8].
Nogogłaszczki samca mają pojedynczy pazurek na szczycie cymbium, apofizę tegularną o dosiebnie zwróconym wierzchołku, tegulum z przednio-boczną wypustką, apofizę terminalną o dziobowatym szczycie i ząbkowatych guzkach, błoniasty, podłużny i zwężający się odsiebnie konduktor oraz długi embolus[10].
Genitalia samicy mają płytkę płciową o przedsionku z silnie rozszerzonym przodem i wąskim przedłużeniem tylnym, niewyraźnej w części przedniej listewce przegrody oraz szerokiej, poprzecznej kieszonce przedniej, wulwę zaś o długich, rurkowatych zbiornikach nasiennych[10].
Pająk o rozsiedleniu borealno-górskim. Bytuje wśród rumowisk skalnych[12], zwłaszcza powyżej górnej granicy lasu[8], ale na północy zasięgu także w rosnących na kamienistym podłożu zadrzewieniach brzozowych z porostami[10]. Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się od czerwca do końca września. Zapłodniona samica konstruuje niebieskawy lub niebieskawozielony kokon zawierający od 60 do 100 jaj. Czasem wydaje na świat jeszcze drugi miot w kokonie liczącym około 20 jaj[10].
Gatunek palearktyczny[10]. Podgatunek nominatywny znany jest z Norwegii, Szwecji, Finlandii, europejskiej, syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji oraz Kazachstanu[8][2]. Podgatunek A. n. sudetica podawany jest z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji i Rumunii[9][2]. Występuje tam w Wogezach, Alpach, Sudetach i Karpatach[9]. W Polsce obecny jest wyłącznie w Sudetach[12]. Na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” umieszczony został jako gatunek zagrożony (EN)[13].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
