Loading AI tools
nowozelandzki rugbysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aaron Smith (ur. 21 listopada 1988[4][6] w Palmerston North[1]) – nowozelandzki rugbysta występujący na pozycji łącznika młyna. Wybitny reprezentant kraju i multimedalista, w tym zdobywca pucharu świata. U szczytu kariery powszechnie uznawany za najlepszego zawodnika na swojej pozycji na świecie.
 | ||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Aaron Luke Smith[1] | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1988 | |||||||||||||||||||||
| Wzrost |
171 cm[4] | |||||||||||||||||||||
| Masa ciała |
84 kg[4] | |||||||||||||||||||||
| Rugby union | ||||||||||||||||||||||
| Pozycja | ||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| Reprezentacja narodowa | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Pochodzi z Feilding, miasta w południowej części Wyspy Północnej[7]. Jako dziecko Smith uprawiał różne sporty, jednak lepsze wyniki osiągał w krykiecie niż w rugby. Niemniej, kiedy w wieku 12 lat musiał podjąć ostateczną decyzję, wybrał drugą z wymienionych dyscyplin[8]. Jako nastolatek uczęszczał do Feilding High School, równolegle do innego przyszłego „All Black” Sama Whitelocka[3][9][7]. W latach 2003–2006 występował w reprezentacji szkoły[4]. W tym czasie dołączył do klubu Feilding Yellows[3], powoływany był też do młodzieżowych zespołów regionalnych (m.in. Manawatu U-18 czy Hurricanes Schools)[4].
Z uwagi na drobną budowę ciała, niewielki wzrost, Smith za namową ojczyma uznał, że aby mieć szansę w profesjonalnym sporcie, musi się wyspecjalizować w jednym z elementów gry. Jako że warunki fizyczne predestynowały go do gry na pozycji łącznika młyna, zdecydował się doskonalić przede wszystkim celność swoich podań – młodzian spędzał całe godziny, rzucając piłkę w kierunku żółtej naklejki na koszu na śmieci[3][10][8].
Na poziomie prowincjonalnym, w drużynie Manawatu Smith zadebiutował w 2008 roku w meczu z Bay of Plenty[6] i w ciągu trzech sezonów wystąpił w 43 meczach, nierzadko obok późniejszego partnera z kadry Aarona Crudena[7][11][12]. Począwszy od 2012 występy w barwach „Turbos” kolidowały z jego obowiązkami reprezentacyjnymi[13].
W 2011 roku Smith został zakontraktowany przez zespół Super Rugby, Highlanders jako zmiennik reprezentanta Nowej Zelandii Jimmy’ego Cowana. Jednak już w kolejnym sezonie wywalczył sobie stałe miejsce w podstawowym składzie zespołu[6][14]. Highlanders zajęli wówczas dziewiąte miejsce, o jedną pozycję gorsze niż sezon wcześniej[15]. Szczególnie nieudana była jednak kolejna odsłona rozgrywek, sezon 2013, kiedy „Górale” wygrali jedynie trzy spośród 18 spotkań i zajęli przedostatnie miejsce w 15-drużynowej tabeli[16]. Smith i koledzy znacznie lepiej radzili sobie rok później – w sezonie zasadniczym Highlanders zajęli szóstą pozycję i uzyskali awans do fazy pucharowej[17]. W ćwierćfinale natrafili na południowoafrykański zespół Sharks, w ostatnich minutach ulegając ekipie z Durbanu[18]. Mimo licznych spekulacji, w sierpniu Smith podpisał nową umowę wiążącą go z zespołem do połowy 2016 roku[19].
W sezonie 2015 Smith jako jeden z kluczowych zawodników Highlanders[14] poprowadził drużynę do wielkiego finału rozgrywek, w którym zespół z Otago pokonał Hurricanes[6]. Mając na koncie 78 spotkań (w tym 60 z rzędu)[20], po zakończeniu rozgrywek łącznik przedłużył kontrakt z „Góralami” do końca sezonu 2019[14][20][21]. Obrona tytułu mistrzowskiego nie powiodła się rok później – Highlanders z 52 punktami zajęli drugie miejsce w konferencji nowozelandzkiej (o jedno oczko za Hurricanes), co po reformie rozgrywek przełożyło się na dopiero piątą lokatę w ogólnej tabeli[22]. Następnie po pokonaniu Brumbies[23], zawodnicy z Otago w półfinale przegrali z południowoafrykańskimi Lions[24].
Smith w marcu 2017 roku zaliczył swój setny mecz w barwach Highlanders, kiedy jego zespół mierzył się z Rebels[25]. Ostatecznie sezon 2017 zespół z Otago zakończył w pierwszej rundzie fazy pucharowej, ulegając Crusaders 0:17[26].
.jpg)
.jpg)
Pochodzący z regionu Manawatu-Wanganui zawodnik nie występował w młodości w juniorskich reprezentacjach Nowej Zelandii – nie otrzymał zaproszenia choćby do drużyn U-14 czy U-19[8]. W 2008 roku został powołany do reprezentacji do lat 20 na rozgrywane na walijskich boiskach Mistrzostwa Świata Juniorów. „Baby Blacks” sięgnęli ostatecznie po zwycięstwo w całych rozgrywkach[4], pokonując w finale Anglików. Smith pojawił się na boisku jako zmiennik i po kilku minutach został ukarany żółtą kartką[27].
W połowie 2010 roku Smith otrzymał powołanie do zespołu Māori All Blacks – drugiej reprezentacji Nowej Zelandii składającej się z zawodników maoryskiego pochodzenia[28]. W czasie serii spotkań z okazji stulecia drużyny Smith w pierwszym składzie wystąpił w wygranych meczach z reprezentacjami Irlandii[29] i Anglii[30].
Dwa lata później po raz pierwszy wystąpił w barwach „All Blacks”, debiutując w spotkaniu z Irlandią[1][4]. Natychmiast wywalczył sobie pewne miejsce w pierwszym składzie reprezentacji[4] – w pierwszym sezonie reprezentacyjnym zapisał na swoim koncie 13 spotkań, z czego tylko jeden mecz rozpoczynał wśród zmienników[4]. Wraz z nowozelandzką kadrą sięgnął po złote medale podczas trzech kolejnych edycji The Rugby Championship – 2012[31], 2013[32], 2014[33]. W 2015 roku Smith został powołany na rozgrywany w Anglii Puchar Świata[34]. Pomijając mecz z najsłabszą w grupie Namibią, wystąpił we wszystkich spotkaniach „All Blacks” na tej imprezie. W wielkim finale Nowozelandczycy pokonali Australijczyków 34:17[4].
W spotkaniu z Walią w czerwcu 2016 Smith zanotował 50. występ w kadrze narodowej[35]. Po roku przerwy, w 2016 roku „All Blacks” ze Smithem w pierwszym składzie[36] ponownie sięgnęli po tytuł w The Rugby Championship[37], wyrównując rekord w liczbie wygranych spotkań międzynarodowych z rzędu[37]. Osiągnięcie w mistrzostwach południowej półkuli powtórzyli rok później[38]; sumując dwie ostatnie edycje, wygrali łącznie 12 kolejnych meczów w tych rozgrywkach[39].
Smith z uwagi na budowę ciała jest znacznie sprawniejszy i ma niżej położony środek ciężkości niż większość zawodników. Ponadto dobrze wykonuje zagrania nogą i jak na swoje warunki fizyczne przyzwoicie szarżuje rywali. Niemniej jego największymi atutami są ponadprzeciętna szybkość w przegrupowaniach oraz niezwykła dokładność podań obiema rękoma[7][40]. Zdaniem Justina Marshalla, przeszło 80-krotnego reprezentanta Nowej Zelandii, zachowanie Smitha w formacji rucku każdorazowo przyspiesza grę danego zespołu o dwie-trzy sekundy[41]. Te cechy, w opinii komentatorów pozwoliły reprezentacji Nowej Zelandii na dalszą poprawę swoich występów[7][40].
W powszechnej opinii Smith u szczytu kariery był najlepszym zawodnikiem na swojej pozycji na świecie[2][8][21][25][42][43]. Porównywano go do Chrisa Laidlawa[7], wybitnego „All Black” z lat 60., z kolei Will Genia, sam uznawany swego czasu za najlepszą „dziewiątkę” na świecie, w 2015 roku stwierdził, że Smith jest najlepszym łącznikiem młyna, „i to już od kilku lat”[7]. Wysoka forma utrzymywana na przestrzeni kolejnych sezonów przyczyniła się do wytworzenia się opinii o Nowozelandczyku jako o najlepiej podającym zawodniku na świecie[8]. Pogląd taki wyraził m.in. Peter Stringer, blisko stukrotny reprezentant Irlandii[7].
W 2016 roku Warren Gatland, trener British and Irish Lions wyraził przekonanie, że w owym czasie Smith był najlepszym zawodnikiem na świecie bez względu na pozycję oraz najbardziej wpływowym członkiem nowozelandzkiej drużyny narodowej[44].
Smith ma maoryskie korzenie, wywodzi się z iwi (plemienia) Ngāti Kahungunu[4][28].
Jego matka Bridget była nauczycielką, ojczym Wayne zaangażowany był w amatorskie rozgrywki rugby[3][9]. Sam Aaron w młodości praktykował w zakładzie fryzjerskim[4][7][8], w późniejszych latach strzygł włosy niektórym kolegom z reprezentacji[8].
W październiku 2016 roku Smith tuż przed odlotem wraz z reprezentacją na mecz do Południowej Afryki został zauważony, gdy wychodził z kobietą z toalety dla niepełnosprawnych. Relacje świadków nie pozostawiały wątpliwości, co do intymnego charakteru spotkania[45][46]. Wydarzenie z lotniska w Christchurch odbiło się szerokim echem wśród nowozelandzkiej opinii publicznej; głos zabrali m.in. premier kraju John Key[45][46] czy dyrektor wykonawczy New Zealand Rugby Union Steve Tew[47]. Szczególnie krytykowano fakt, że zawodnik pozostawał w tym czasie na zgrupowaniu, nosił strój reprezentacji i tym samym naraził na szwank dobre imię drużyny narodowej[45][46]. Smith wydał wkrótce oficjalne oświadczenie, w którym przeprosił za swoje zachowanie zarówno swoich najbliższych, jak i osoby związane z rugby[45][46]. Bezpośrednio po ujawnieniu afery zawodnik został tymczasowo zawieszony i wycofany z drużyny na nadchodzące spotkanie[45][46]. Łącznie opuścił trzy mecze[48]. Po roku, kiedy ujawniono, że wyjaśnienia Smitha nie były prawdziwe, zawodnik otrzymał od federacji formalne upomnienie[49]. Pozaboiskowe wydarzenia miały także przełożenie na formę psychiczną i fizyczną gracza – Smith przyznał, że potrzebował kilku miesięcy na dojście do właściwej dyspozycji[48][50].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
