8 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

8 Dywizja Strzelecka (ros. 8-я стрелковая дивизия, 8 DS) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Ten artykuł dotyczy 8 Dywizji Strzeleckiej Armii Czerwonej. Zobacz też: inne dywizje piechoty noszące numer 8.

8 Dywizja Strzelecka

8-я стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1918, 1941, 1942
Nazwa wyróżniająca	Mińska
Patron	Feliks Dzierżyński
Działania zbrojne
II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę Moskwa • Kursk • Dniepr • Praga
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Odznaczenia

Formowania i walki

Sformowana jako 8 Dywizja Piechoty na bazie 5 Moskiewskiej Dywizji Piechoty, 1 Tulskiej DP, 2 Tambowskiej DP i Kałużskiej DP. 11 października 1918 przemianowania na 8 Dywizję Strzelecką. 26 lipca 1926 roku otrzymała imię Feliksa Dzierżyńskiego. Jej pełna nazwa to: 8 Mińska Dywizja Strzelecka im. Feliksa Dzierżyńskiego odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru i Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.
W czasie agresji na Polskę, 16 września 1939 walczyła w strukturach 4 Armii^[1].

Po wojnie zimowej z Finlandią została przeniesiona do Północno-kaukaskiego Okręgu Wojskowego. Powróciła do Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego. W czerwcu 1941 roku pod dowództwem pułkownika Mikołaja Józefowicza Fomina w składzie wojsk Okręgu Leningradzkiego.

Powtórnie sformowana 2 lipca 1941 roku jako 8 Dywizja Strzelecka Obrony Narodowej. 24 sierpnia 1941 przemianowana na 8 Dywizję Strzelecką.

Po raz trzeci sformowana 25 grudnia 1941 roku w Środkowoazjatyckim Okręgu Wojskowym jako 458 Dywizja Strzelecka. В 1942 roku przemianowana na 8 Dywizję Strzelecką.

Struktura organizacyjna

Pierwsze formowanie

• 151 pułk strzelecki
• 229 pułk strzelecki
• 310 pułk strzelecki
• 62 pułk artylerii lekkiej
• 117 pułk artylerii haubic
• 154 dywizjon moździerzy
• 108 dywizjon artylerii przeciwpancernej
• 162 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
• 2 kompania rozpoznawcza
• 21 batalion saperów
• 61 batalion łączności
• 77 batalion medyczno-sanitarny
• 41 kompania przeciwchemiczna
• 24 batalion transportowy
• kompania transportowa
• 22 piekarnia polowa
• 148 stacja poczty polowej
• 409 kasa polowa

Drugie formowanie (jako 8 DS)

• 1299 pułk strzelecki
• 1301 pułk strzelecki
• 1303 pułk strzelecki
• 975 pułk artylerii lekkiej
• 699 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
• 477 kompania rozpoznawcza
• 863 batalion łączności
• 497 batalion medyczno-sanitarny
• 366 kompania przeciwchemiczna
• 309 kompania transportowa
• 266 piekarnia polowa

Trzecie formowanie

• 151 pułk strzelecki
• 229 pułk strzelecki
• 310 pułk strzelecki
• 62 pułk artylerii lekkiej
• 154 dywizjon moździerzy (do 17.10.1942)
• 108 dywizjon przeciwpancerny
• 2 kompania rozpoznawcza
• 21 batalion saperów
• 61 batalion łączności
• 77 batalion medyczno sanitarny
• 41 kompania przeciwchemiczna
• 89 kompania transportowa
• 457 piekarnia polowa
• 922 punkt weterynaryjny
• 1703(1816) poczta polowa
• 1199(1295) kasa polowa

Dowódcy dywizji

• kombrig Władimir Kołpakczi (był w 1939)^[2]

Przypisy

1. Zarzycki 2014 ↓, s. 259.
2. Zarzycki 2014 ↓, s. 261.

Bibliografia

• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
• RKKA - 8-я пластунская стрелковая Краснодарская добровольческая дивизия. [dostęp 2010-12-22]. (ros.).