69 Pułk Piechoty (austro-węgierski)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Węgierski Pułk Piechoty Nr 69 (IR. 69) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1860 |
Rozformowanie |
1918 |
Nazwa wyróżniająca | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Georg Reinbold |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
31 Dywizja Piechoty |


Historia pułku
Podsumowanie
Perspektywa
Pułk został utworzony 1 lutego 1860 roku z połączenia dwóch batalionów Pułku Piechoty Nr 19 i jednego batalionu Pułku Piechoty Nr 27[1][2].
Okręg uzupełnień nr 69 Székesfehérvár (niem. Stuhlweißenburg) na terytorium 4 Korpusu.
Kolory pułkowe: szaroniebieski (hechtgrau), guziki srebrne. Skład narodowościowy w 1914 roku 92% – Węgrzy[3].
W 1867 roku sztab pułku stacjonował w Brnie (niem. Brünn), natomiast komenda okręgu uzupełnień i kancelaria rachunkowa pozostawały w Székesfehérvár[4]. W następnym roku sztab pułku został przeniesiony do Igławy (niem. Iglau)[5].
W latach 1903–1905 sztab pułku razem z 2. i 4. batalionem stacjonował w Budapeszcie, 3. batalion w Székesfehérvár, a 1. batalion był detaszowany do Bilećy (niem. Bilek).
W latach 1906–1908 sztab pułku razem z 2. i 3. batalionem stacjonował w Peczu (węg. Pécs), 4. batalion w Székesfehérvár, natomiast 1. batalion był detaszowany do Bilećy, a od 1908 roku do Kaposváru.
W latach 1909–1914 sztab pułku razem z 1. i 2. batalionem stacjonował w Peczu, 4. batalion w Székesfehérvár, a 3. batalion był detaszowany na terytorium 16 Korpusu do Bilećy, a od 1912 roku do Hercegu Novi (wł. Castelnuovo)[2].
Pułk (bez 3. batalionu) wchodził w skład 61 Brygady Piechoty w Budapeszcie należącej do 31 Dywizji Piechoty, natomiast detaszowany 3. batalion wchodził w skład 4 Brygady Górskiej w Dubrowniku należącej do 47 Dywizji Piechoty[6].
W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami w Królestwie Kongresowym w okolicach Łodzi w 1914 roku i w Galicji 1915 roku. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzu: we wsi Borowa wieś, gm. Wola Krzysztoporska, pow. piotrkowski, Cmentarz wojenny nr 264 – Szczurowa.
Szefowie pułku
Kolejnymi szefami pułku byli:
Komendanci pułku
- płk Georg Reinbold von Aroldingen und Eltzingen (1860[1] – 1 XI 1867 → stan spoczynku w stopniu generała majora[11])
- płk Karl Pötting und Persing von Ober-Falkenstein (1867[5] → brygadier 1 Dywizji Piechoty w Wiedniu)
- płk Karl Maywald (1868 – )
- płk Carl Maywald (1873)
- płk Heinrich Krauß (1903–1906)
- płk Viktor Weber von Webenau (1907–1910)
- płk Emil Baumgartner von Wallbruck (1911–1914[2] → komendant 14 Brygady Piechoty)
- płk Ludwig Jankovich von Jeszenicze (1914–1915 → członek Wojennej Komisji Naukowej)
- płk Ludwig Pittner (do †2 VI 1915)
- płk Gottfried Huber (1915)
- płk Adalbert Scholtz von Krechowce (1917–1918)
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.