3 Pułk Artylerii Konnej

3 Pułk Artylerii Konnej (3 pak) – oddział artylerii konnej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

3 Pułk Artylerii Konnej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1921
Rozformowanie	1921
Dowódcy
Pierwszy	płk Witold Majewski
Organizacja
Dyslokacja	Poznań
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	artyleria

Na podstawie doświadczeń z wojny polsko–bolszewickiej uznano za korzystne tworzenie dywizji jazdy^[1], w skład których wchodzić miały trzy brygady jazdy, każda z nich w składzie dwóch pułków jazdy oraz pułku artylerii konnej. Na podstawie zarządzenia szefa Oddziału I Ministerstwa Spraw Wojskowych z 13 lutego 1921 roku, zarządzono formowanie trzech dowództw pułków artylerii konnej.

Dowództwo 3 pułku artylerii konnej organizowano na bazie baterii zapasowej artylerii konnej nr 3 w Poznaniu. Miejscem postoju dowództwa był Poznań. Formowanie rozpoczęto 18 kwietnia 1921 roku^[2]. 26 marca 1921 roku na stanowisko dowódcy pułku został wyznaczony pułkownik Witold Majewski^[3].

Przyjęcie organizacji jazdy opartej na systemie brygadowym spowodowało bezzasadność istnienia dowództw pułków artylerii konnej. W związku z tym z dniem 10 października 1921 roku pułk został rozwiązany^[2].

Struktura organizacyjna

• dowództwo 3 pułku artylerii konnej w Poznaniu
• 4 dywizjon artylerii konnej
• 7 dywizjon artylerii konnej

Przypisy

1. Giętkowski 2001 ↓, s. 66.
2. Giętkowski 2001 ↓, s. 67.
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 677.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
• Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.