29 Dywizja Piechoty (LWP)

29 Dywizja Piechoty (29 DP) – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Ten artykuł dotyczy 29 Dywizji Piechoty ludowego Wojska Polskiego. Zobacz też: 29 Dywizja Piechoty - inne dywizje piechoty z numerem 29.

29 Dywizja Piechoty

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1951
Rozformowanie	1955
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Jerzy Korczuk
Ostatni	ppłk Jan Piróg
Organizacja
Numer	JW 2325
Dyslokacja	Bielsko-Biała[1]
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	Krakowski Okręg Wojskowy 11 Korpus Piechoty 11 Korpus Armijny

Dawne koszary w Bielsku-Białej – siedziba dowództwa 29 DP.

Formowanie

W 1951 na terenie Okręgu Wojskowego Kraków sformowano w Bielsku-Białej 29 Dywizję Piechoty. Organizowana była według etatów dywizji piechoty typu B „konna mała”^[2]. Wchodziła w skład 11 Korpusu Armijnego.

29 DP została rozformowana na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej nr 0059/Org. z 21 września 1955^[3][4]. Całkowicie zlikwidowano Dowództwo 29 DP oraz podległe jednostki: 78 i 95 pp, 73 bł., 45 kopchem., pluton zwiadowczy i pluton samochodowy^[3]. Pozostałe jednostki pozostawiono w miejscu stałej dyslokacji i podporządkowano:

• 91 pp – dowódcy 7 DP,
• 23 pal – dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego,
• 40 dappanc i 52 daplot. – dowódcy 11 Korpusu Armijnego,
• 77 bsap – dowódcy 2 Dywizji Piechoty^[5][6].

Faktyczne rozformowanie dywizji nastąpiło 20 grudnia 1955^[3].

Struktura i rozmieszczenie (1952)

Nazwa jednostki	Miejsce stacjonowania
Dowództwo 29 Dywizji Piechoty	Bielsko-Biała
78 pułk piechoty	Szczakowa
91 pułk piechoty	Głubczyce
95 pułk piechoty	Cieszyn
134 pułk artylerii lekkiej	Nowy Sącz
40 dywizjon artylerii przeciwpancernej	Bielsko-Biała
52 dywizjon artylerii przeciwlotniczej	Bielsko-Biała
77 batalion saperów	Rybnik
73 batalion łączności (JW 2906[1])	Bielsko-Biała
pluton rozpoznawczy
pluton samochodowy

Dywizja liczyła etatowo: 5216 żołnierzy, w tym: 637 oficerów, 1222 podoficerów i 3357 szeregowych. Jej uzbrojenie stanowiło: 12 dział samobieżnych, 3 samochody pancerne, 13 armat ppanc 45 mm, 39 armat 76 mm, 13 haubic 122 mm, 14 armat plot 37 mm, 42 moździerze 82 mm, 13 moździerzy 120 mm.

Żołnierze dywizji

Dowódcy dywizji^[7]

• ppłk Jerzy Korczuk (11 VII 1951 – 12 X 1951)
• ppłk Kazimierz Peste (8 X 1951 – 31 XII 1952)
• ppłk Jan Piróg (22 XII 1952 – 1955)

Przypisy

1. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
2. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 149.
3. Kudła 1989 ↓, s. 5.
4. Puchała 2013 ↓, s. 251.
5. Kudła 1989 ↓, s. 5–6.
6. Piotrowski 2003 ↓, s. 137.
7. Kudła 1989 ↓, s. 6.

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Hanna Kudła: Inwentarz zespołu akt Dowództwa 29 Dywizji Piechoty z lat 1951–1955. Wojskowe Biuro Historyczne, 1989. [dostęp 2024-01-27].
• Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
• Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska Polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978831112800-2.