Żywienie zwierząt gospodarskich

Żywienie zwierząt gospodarskich – ogół zabiegów mających na celu zaspokojenie potrzeb pokarmowych zwierząt pod względem ilościowym, jakościowym i w postaci pokarmu^[1]. Dostarczanie zwierzętom gospodarskim substancji odżywczych (w celu zaspokojenia ich potrzeb żywieniowych), wyselekcjonowanych w oparciu o:

• wiedzę fizjologiczną i biochemiczną na temat procesów trawienia pasz.
• znajomość przyswajania składników odżywczych.
• skład chemiczny, wartość pokarmową i strawność paszy.

Racjonalne żywienie zwierząt gospodarskich polega na układaniu dobowych dawek pokarmowych, z zachowaniem norm żywienia w odniesieniu do jednostek pokarmowych, białka, suchej masy, minerałów i witamin. Bierze się pod uwagę: gatunek, rasę, odmianę, wiek, masę ciała, a także wielkość produkcji.

Indywidualne żywienie zwierząt pozwala dokładnie kontrolować wykorzystywanie pasz przez jednostkę produkcji. Ma to duże znaczenie w ocenie wyników żywienia. Grupowe żywienie stosuje się zaś przy tuczu zwierząt, których grupa ma zbliżoną masę ciała, wydajność i mało różni się zapotrzebowaniem. Czasami stosuje się także metodę żywienia „do woli” (np. na pastwisku).

Przypisy

1. Mała Encyklopedia Rolnicza, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964, s. 1001.

Bibliografia

• Nowa encyklopedia powszechna. Wyd. pierwsze. T. 6. Warszawa: PWN, 1997, s. 1099. ISBN 83-01-11969-1.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.