Żyły tarczowe górne

Żyły tarczowe górne (łac. venae thyroidae superiores) – w anatomii człowieka dwie (czasem więcej) żyły towarzyszące tętnicy tarczowej górnej i odprowadzające krew z tej części gruczołu tarczowego, którą wspomniana tętnica zaopatruje^[1][2]. Wytwarzają silny splot żylny wokół tętnicy tarczowej górnej pomiędzy powrózkiem naczyniowo-nerwowym a krtanią, tworzą zespolenia także z żyłami tarczowymi dolnymi (głównie na węzinie tarczycy)^[1]. Do górnej z obu żył wpadają żyły mostkowo-obojczykowo-sutkowe i zazwyczaj żyła krtaniowa górna (o ile nie wpada samodzielnie do żyły szyjnej wewnętrznej)^[2]. Obie żyły tarczowe górne w obrębie trójkąta tętnicy szyjnej krzyżują od przodu tętnicę szyjną wspólną, wpadając następnie do żyły szyjnej wewnętrznej^[1] samodzielnie lub po połączeniu we wspólny pień z żyłą językową^[2]. Jedna z żył tarczowych górnych może przebiegać niżej jako żyła tarczowa środkowa^[2]. W żyłach tarczowych górnych są obecne zastawki^[1].

Żyły tarczowe górne podpisane superior thyroid vein.

Przypisy

1. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 744, ISBN 978-83-200-4501-7.
2. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 379–380, ISBN 978-83-200-3257-4.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.