Żuraw kanadyjski

Żuraw kanadyjski^[4] (Antigone canadensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae). Występuje w Ameryce Północnej i skrajnie północno-wschodniej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Żuraw kanadyjski

Antigone canadensis[1]
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	żurawiowe
Rodzina	żurawie
Podrodzina	żurawie
Rodzaj	Antigone
Gatunek	żuraw kanadyjski
Synonimy
Ardea canadensis Linnaeus, 1758[2] Grus canadensis (Linnaeus, 1758)[1]
Podgatunki
A. c. canadensis (Linnaeus, 1758) A. c. tabida (J.L. Peters, 1925) A. c. rowani (Walkinshaw, 1965) A. c. pratensis (F.A.A. Meyer, 1794) A. c. pulla (Aldrich, 1972) A. c. nesiotes (Bangs & Zappey, 1905)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
okres lęgowy      występuje przez cały rok      przeloty      zimowiska

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Obie płci ubarwione podobnie. Upierzenie szare. Na głowie czerwona czapeczka, policzki białe. Czarny dziób. Długie, ciemne nogi w locie trzymane są wyciągnięte, długa szyja zaś wyprostowana. Młode ptaki nie mają czerwonej czapeczki na głowie, upierzenie wierzchu ciała jest brązowawe, a spodu – szare.

Rozmiary

długość ciała ok. 89–122 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 175–195 cm

Masa ciała

ok. 3–5 kg

Głos

Donośny, zgrzytliwy, trąbiący.

Zachowanie

Towarzyski. Na przelotach i na zimowiskach może się gromadzić w wielkie, hałaśliwe stada, liczące tysiące osobników.

Długość życia

Na wolności dożywa do 25 lat, w niewoli nawet do 55 lat.

Zasięg występowania

Żuraw kanadyjski zamieszkuje północną część Ameryki Północnej (Kanadę, Alaskę i północ USA) oraz północno-wschodnią Syberię. Większość populacji wędrowna, zimuje na południu USA aż po środkowy Meksyk. Na Florydzie, w Missisipi i na Kubie tworzy niewielkie, osiadłe populacje.

Środowisko

Tundra, bagna, łąki.

Pożywienie

Szuka pożywienia na ziemi i brodząc w płytkiej wodzie. Zjada części roślin, owady, skąposzczety, żaby i małe ssaki.

Lęgi

Pisklę

Żurawie kanadyjskie łączą się w pary na całe życie. Pozostają razem przez cały rok, migrując na zimowiska razem z młodymi.

Gniazdo

Na ziemi blisko wody lub wśród niskiej bagiennej roślinności, zbudowane z części roślin.

Jaja

Składa 2 jaja.

Wysiadywanie

Samica wysiaduje jaja przez ok. 30 dni.

Pisklęta

Pisklęta są karmione przez oboje rodziców. Szybko uzyskują samodzielność. Przystępują do pierwszych lęgów dopiero między 2. a 7. rokiem życia.

Status

IUCN uznaje żurawia kanadyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku^[3]. Liczebność populacji w latach 1990. szacowano na ponad 500 tysięcy osobników; w 2020 roku organizacja Wetlands International szacowała ją na 670–830 tysięcy osobników^[5]. Globalny trend liczebności uznawany jest za wzrostowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne^[3].

Podgatunki

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 5 podgatunków A. canadensis^[6]:

• A. c. canadensis (Linnaeus, 1758) – żuraw kanadyjski^[4] – północno-wschodnia Syberia przez Alaskę i północną Kanadę do Ziemi Baffina
• A. c. tabida (J.L. Peters, 1925) – południowa Kanada, zachodnie i środkowe USA
• A. c. pratensis (F.A.A. Meyer, 1794) – żuraw preriowy^[4] – Georgia i Floryda (USA)
• A. c. pulla (Aldrich, 1972) – Missisipi (USA)
• A. c. nesiotes (Bangs & Zappey, 1905) – Kuba, Isla de la Juventud.

Niektórzy systematycy wyróżniają jeszcze podgatunek A. c. rowani (Walkinshaw, 1965), zamieszkujący południową Kanadę^[2], IOC wlicza tę populację do podgatunku tabida^[6].