Święty Benedykt, męczennik (zm. ok. 1037 na Skałce, nad Wagiem, k. Trenczyna) – uczeń i towarzysz św. Andrzeja Świerada, eremita, męczennik i święty Kościoła katolickiego.
| pustelnik i męczennik | |
 Obraz z XVIII w. św. Benedykta w kościele przycmentarnym w Koszycach. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
ok. 1037 |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja | |
| Wspomnienie | |
| Patron | |
| Szczególne miejsca kultu | |
Życiorys
Źródłem wiedzy o jego życiu jest opis powstały ok. 1064 roku, autorstwa bp. Maurusa powstały na podstawie relacji św. Benedykta. Święty Benedykt prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w Tropiu, a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita na górze Zobor nad Nitrą.
Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a pustelnicy spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie na górze Zobor w ówczesnym Królestwie Węgier)[1]. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w ascezie i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło Trenczyna, zabili a ciało wrzucili do Wagu. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.
Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.
Kult
Około 1064 roku, Benedykt i Świerad zostali uroczyście proklamowani przez biskupów Węgier świętymi. Wtedy zapewne przeniesiono ich ciała z klasztoru na górze Zobor do katedry w Nitrze, gdzie spoczywają.
Obaj święci są pierwszymi Polakami, wyniesionymi do chwały ołtarzy[2] przez Grzegorza VII.
Kult świętych ogłosił legat papieski na synodzie węgierskim w Ostrzyhomiu w 1083 roku[3].
- Patronat
Święty jest patronem diecezji nitrzańskiej i tarnowskiej.
- Dzień obchodów
Wspomnienie liturgiczne św. Benedykta w Kościele katolickim obchodzone jest 13 lipca, razem ze św. Świeradem[4].
W diecezji tarnowskiej ma rangę wspomnienia obowiązkowego.
Na Słowacji wspomnienie świętych obchodzone jest 17 lipca. Taką datę (17 lipca) zapisano wcześniej w Brewiarzu krakowskim w 1427 roku[5].
Kult obu świętych jest żywy w Polsce i na Słowacji.
- Relikwie
Ich relikwie znajdują się w srebrnej trumnie w kaplicy św. Barbary w katedrze św. Emerama w Nitrze.
- Ikonografia
W ikonografii często ukazuje się obu świętych razem.
Zobacz też
- żywoty budzisławskie
- męczennicy chrześcijańscy
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Benedykt – inne znane postaci noszące to imię
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Literatura uzupełniająca
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
