Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ślub księżniczki Elżbiety i Filipa Mountbattena odbył się w czwartek 20 listopada 1947 w Opactwie Westminsterskim. Panna młoda była starszą córką króla Wielkiej Brytanii Jerzego VI i królowej Elżbiety, a także dziedziczką tronu. Pan młody był księciem Grecji i Danii, jednak przestał używać tych tytułów po przyjęciu brytyjskiego obywatelstwa cztery miesiące przed ogłoszeniem ślubu, a w poranek w dzień slubu mianowano go księciem Edynburga, hrabią Merioneth oraz baronem Greenwich.
Elżbieta i Filip byli ze sobą spokrewnieni przez Chrystiana IX i królową Wiktorię Hanowerską. Po raz pierwszy spotkali się w 1934 na ślubie księżniczki Mariny (kuzynki Filipa) i księcia Jerzego (stryja Elżbiety). Ponownie spotkali się w 1937. Para zaręczyła się sekretnie w 1946 po tym jak Filip poprosił króla Jerzego VI o rękę jego córki. Król przychylił się do jego prośby, pod warunkiem, że jakiekolwiek formalne zaręczyny zostaną przesunięte do 21. urodzin Elżbiety w kwietniu następnego roku. Ich zaręczyny zostały oficjalnie ogłoszone 9 lipca 1947. Filip oświadczył się Elżbiecie, wręczając jej 3-karatowy okrągły pierścionek z brylantem, składający się z „centralnego kamienia otoczonego 10 mniejszymi diamentami”[1]. Diamenty zostały wzięte z tiary należącej do matki Filipa, księżniczki Alicji z Battenberg, i również zostały użyte do stworzenia czterolistnej bransoletki dla Elżbiety[2].
Księżniczka Elżbieta i Filip Mountbatten pobrali się o godzinie 11.30 czasu Greenwich 20 listopada 1947 w Opactwie Westminsterskim[3].
Księżniczka miała na sobie „satynową suknię ślubną księżnej z motywami lilii gwiaździstych i kwiatów pomarańczy”[4]. Buty ślubne Elżbiety były wykonane z satyny i obszyte srebrem i perłami[5]. Jej bukiet ślubny przygotował kwiaciarnia M. H. Longman i składał się z „białych orchidei z gałązką mirtu”. Mirt został pobrany z „krzewa wyhodowanego z oryginalnego mirtu w bukiecie ślubnym królowej Wiktorii”[5]. Bukiet zwrócono do opactwa następnego dnia po nabożeństwie złożonym na grobie Nieznanego Wojownika, zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez matkę Elżbiety na jej ślubie w 1923[5].
Filip miał na sobie mundur marynarki wojennej ozdobiony medalami i emblematem gwiazdy Kawalera Najszlachetniejszego Orderu Podwiązki. Nosił także miecz ceremonialny, którym później kroił tort weselny[6].
Filip opuścił Pałac Kensington ze swoim drużbą, swoim kuzynem ze strony matki, markizem Milford Haven. Księżniczka Elżbieta przybyła do opactwa wraz ze swoim ojcem, królem, irlandzkim powozem państwowym[3].
Ceremonii udzielił arcybiskup Canterbury, Geoffrey Fisher i dziekan Westminster, Alan Campbell Don. Kazanie wygłosił arcybiskup Yorku, Cyril Garbett. Ceremonia została nagrana i wyemitowana przez radio BBC dla 200 milionów ludzi w Imperium Brytyjskim i na całym świecie[4].
Podobnie jak obrączka jej matki, obrączka księżniczki Elżbiety została wykonana z walijskiego złota[7][8]. Pierścionek został wykonany z bryłki walijskiego złota z kopalni Clogau St David, niedaleko Dolgellau[9]; bryłka ta została podarowana ówczesnej Lady Elizabeth Bowes-Lyon i wykorzystana do wykonania jej obrączki ślubnej, a następnie obrączek ślubnych dla jej córek[10]. Z tej samej bryłki wykonano później obrączki księżniczki Anny i Lady Diany Spencer[10].
Przed ślubem Filip zrzekł się tytułów greckich i duńskich, przeszedł z prawosławia greckiego na anglikanizm i przyjął nazwisko brytyjskiej rodziny swojej matki. Dzień przed ślubem król Jerzy nadał mu tytuł „Królewskiej Mości” i rankiem w dniu ślubu, 20 listopada 1947, został mianowany księciem Edynburga, hrabią Merioneth i baronem Greenwich[11].
Po ślubie Elżbieta przyjęła tytuł męża i została księżną Edynburga.
Po ślubie małżeństwo udało się do Pałacu Buckingham, gdzie z balkonu pomachali do tłumu.
Śniadanie weselne odbyło się w sali balowej pałacu[3][9]. Tort weselny został wykonany przez piekarnię McVitie & Price[9][12].
Para otrzymała ponad 2,500 prezentów z całego świata i około 10,000 telegramów gratulacyjnych[3][4]. Prezenty były widoczne dla publiki w Pałacu św. Jakuba[9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.