Łupek gruzełkowy

Łupek gruzełkowy – skała metamorficzna^[1] powstająca w strefie kontaktowej intruzji magmowej pod wpływem silnego podgrzania skał otaczających intruzję. Tworzy się w pewnym oddaleniu od kontaktu z intruzją, w temperaturach niższych od tych, w których powstają łupki plamiste^[2]. Odznacza się gęstą łupkowatością, zwykle bez zaburzeń tektonicznych (fałdów). Cechą wyróżniającą jest doskonała oddzielność, dzięki której skała dzieli się na cienkie płytki. Zwykle występuje z innymi skałami tworzącymi się w warunkach facji hornfelsowej, reprezentowanymi przede wszystkim przez: hornfelsy, łupki hornfelsowe, a także łupki plamiste. Czasami bywał wykorzystywany jako materiał do pokryć dachowych. Ze względu na zastosowanie niektóre odmiany zaliczane są do łupków dachówkowych

• Struktura: porfiroblastyczna.
• Tekstura: łupkowa
• Skład mineralny: głównie kwarc i miki (muskowit, serycyt, biotyt) ,podrzędnie skalenie; guzki tworzy przeważnie biotyt, andaluzyt, a czasami także kordieryt bądź amfibol.
• Barwa: łupki gruzełkowe odznaczają się szarą lub brunatną, wykazującą charakterystyczne ciemne nabrzmienia gruzełki.
• Twardość: niezbyt twarde

Występowanie

W Polsce łupki gruzełkowe występują lokalnie w północnej osłonie granitoidów karkonoskich w Górach Izerskich oraz w osłonie granitoidów strzegomskich^[3] w okolicach Bartoszówka na Dolnym Śląsku.