![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/Greek_Silver_Stater_of_Thebes_%2528Boeotia%2529%252C_a_Stunning_Depiction_of_Dionysos.jpg/640px-Greek_Silver_Stater_of_Thebes_%2528Boeotia%2529%252C_a_Stunning_Depiction_of_Dionysos.jpg&w=640&q=50)
Związek Beocki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Związek Beocki – konfederacja miast beockich, która powstała w VI wieku p.n.e. w obliczu zagrożenia tesalską ekspansją w Grecji Środkowej[1]. Do poleis założycielskich związku, którym udało się odeprzeć Tesalię, należały: Teby (dysponujące ok. 2/5 powierzchni Beocji), Tanagra, Haliartos, Koroneja, Tespie, Akraifnia. Miasta te od ok. 525 roku p.n.e. biły monetę związkową z charakterystyczną tarczą beocką z wcięciami na brzegach na awersie[1]. Prawdopodobnie początkowo w związku nie znalazło się Orchomenos – rywal Teb posiadający ok. 1/5 powierzchni równiny beockiej, ale już ok. 500 roku p.n.e. członkami były wszystkie poleis Beocji z wyjątkiem Platei będących w sojuszu z Atenami[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/Greek_Silver_Stater_of_Thebes_%28Boeotia%29%2C_a_Stunning_Depiction_of_Dionysos.jpg/640px-Greek_Silver_Stater_of_Thebes_%28Boeotia%29%2C_a_Stunning_Depiction_of_Dionysos.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2d/362BCThebanHegemony.png/640px-362BCThebanHegemony.png)
Związek był kilka razy rozwiązywany przez wrogów, jego problemami były też z jednej strony dążenia Teb do przewodnictwa w konfederacji, z drugiej próby usamodzielnienia się niektórych miast, jednak jego pozycja w Grecji z biegiem czasu rosła[1].
Kiedy zimą 379/378 roku p.n.e. Tebańczycy pod wodzą Pelopidasa zrzucili jarzmo spartańskie i w trakcie wojny beockiej ponownie powołali do życia sojusz (bez Orchomenos – sojusznika Sparty), stał się on bazą Teb dla ich próby zdobycia hegemonii w całej Grecji. Związek tego okresu był organizacją przypominającą polis – istniało zgromadzenie wszystkich obywateli Beocji (zbierało się w Tebach), kolegium siedmiu tzw. beotarchów (czterech pochodziło z Teb) dysponowało szerokimi uprawnieniami politycznymi i władzą wojskową[2].
W 371 p.n.e. wojska związku dowodzone przez beotarchę Epaminondasa rozbiły armię Sparty pod Leuktrami, a później wkroczyły na Peloponez, gdzie kolejnymi zwycięstwami poważnie osłabiły pozycję Spartan na półwyspie. W 370 roku p.n.e. do sojuszu dołączyło Orchomenos, w 364 Teby podporządkowały sobie Tesalię, ale za cenę śmierci Pelopidasa. W tym samym roku zniszczyły Orchomenos pod pretekstem antydemoktratycznego spisku[3].
Hegemonia Teb w Grecji zakończyła się w 362 p.n.e. wraz ze śmiercią Epaminondasa w bitwie pod Mantineją[4].