Zespół amotywacyjny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zespół amotywacyjny (także zespół apatyczno-abuliczny, ang. amotivational syndrome) – zespół objawów, opisywany u osób przewlekle, od dłuższego czasu odurzających się marihuaną i innymi przetworami konopi. W skład tego zespołu wchodzą[1]:
- osłabienie motywacji prowadzące do bierności i rezygnacji z działań zmierzających do realizacji wcześniej przyjętych celów i aspiracji życiowych (wyrazem tego może być m.in. osłabienie wyników w nauce, zaniedbywanie planów i obowiązków zawodowych)
- zawężenie zainteresowań do spraw związanych z korzystaniem z marihuany (np. zaniedbywanie własnego wyglądu i higieny, rezygnacja z hobby lub wycofywanie się z kontaktów z ludźmi, którzy nie korzystają z marihuany)
- osłabienie sprawności poznawczej (zwłaszcza pamięci krótkotrwałej)
Koncepcja zespołu amotywacyjnego powstała w 1968 roku, kiedy to Smith opublikował dwa studia przypadku[2]. W tym samym czasie, niezależnie, dwóch innych badaczy opisało niemal identyczne zjawisko (McGloyhin i West, 1968; za:[2]). Według nich, osoby które przez dłuższy okres odurzały się przetworami konopi miały doświadczać takich objawów jak: wycofanie, bierność i brak zorientowania na osiągnięcia.