![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/16/Zenon_Giera%25C5%2582a.jpg/640px-Zenon_Giera%25C5%2582a.jpg&w=640&q=50)
Zenon Gierała
polski pisarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zenon Gierała (ur. w 1949 w Śniatyczach na Zamojszczyźnie) – polski pisarz, publicysta, gawędziarz, regionalista. W twórczości wykorzystuje bogatą wiedzę na temat polskiej obrzędowości oraz zwyczajów ludowych[1]. Jest także znawcą i badaczem kultury Romów radomskich[2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/16/Zenon_Giera%C5%82a.jpg/640px-Zenon_Giera%C5%82a.jpg)
W książkach dla młodzieży łączy przygody bohaterów z faktami z polskiej historii i ciekawymi legendami, związanymi z miastami, zamkami i miejscami historycznymi[3]. Od szeregu lat jest zapraszany na spotkania autorskie, w czasie których spotyka się m.in. z młodzieżą. Oprócz kilkunastu książek, napisał także ponad 600 artykułów o tematyce popularnonaukowej i fantastyczno-przygodowej[4]. Autor baśni i legend ziemi radomskiej, a także powieści historycznej „Eliasz z Orzechowa”[5].
Zamiłowanie do literatury rozwijał od dzieciństwa, jego pierwsze utwory zostały wydrukowane w „Świerszczyku”, a następnie w „Świecie Młodych”[2]
Ukończył Szkołę Zawodową w Zamościu oraz Technikum Przemysłowo-Pedagogiczne w Krośnie na kierunku obróbka skrawaniem, który kontynuował w czasie studiów w Politechnice Rzeszowskiej, gdzie uzyskał także specjalność pedagogiczną. W celu rozwijania zdolności literackich, ukończył podyplomowe Studium Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, a także studiował etykę i filozofię na Politechnice Świętokrzyskiej[6].
Po praktykach z młodzieżą w szkołach technicznych w Stoczku Łukowskim i Warszawie, przez prawie 30 lat pracował w Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Radomiu-Wacynie, początkowo jako wychowawca w internacie oraz instruktor w warsztatach szkolnych, a następnie jako nauczyciel przedmiotów zawodowych[7] takich, jak mechanika techniczna i technologia metalu[8][9]. W szkole wprowadził gimnastykę poranną przed lekcjami, założył w internacie radiowęzeł, budował wraz z uczniami nietypowe pojazdy („mimochód” księżycowy, „pirat”), zaprojektował i urządził szkolny ogródek jordanowski, wyposażając go z pomocą młodzieży w instalacje z metaloplastyki.
Zainteresowanie folklorem, spotkania z ciekawymi ludźmi oraz organizacja Muzeum Wsi Radomskiej, zaowocowały założeniem i prowadzeniem Koła Młodych Etnografów przy Technikum Mechanizacji Rolnictwa. W latach 1976–1978 wraz z uczniami zebrał od najstarszych mieszkańców wsi radomskiej wiele baśni i legend[2], a także blisko 70 regionalnych przysłów, opublikowanych w zbiorze „Nieznane przysłowia ziemi radomskiej” (opr. A. Krzemiński)[10].
W wolnym czasie realizował zamiłowanie do pisania. W 1983 r. rozpoczął regularną współpracę z Tygodnikiem Radomskim i miesięcznikiem Kontakt, gdzie publikował baśnie i legendy Ziemi Radomskiej, opisywał miejscowy folklor i etnografię, a w miesięczniku dla dzieci „Uśmiech numeru” prowadził dział fantastycznonaukowy[6].
W dzieciństwie spędzał dużo czasu wędrując z taborem cygańskim, dzięki czemu poznał zwyczaje i społeczność romską. Fascynacja kulturą radomskich Romów znalazła odzwierciedlenie we współpracy z Kwartalnikiem Romskim, który ukazywał się w latach 2010–2015. Zenon Gierała w tym czasie pełnił funkcję redaktora działu publicystycznego, a także przygotowywał teksty do działów: Historie Romskich Rodów, Romskie profesje, Paramisi romane, Ocalić od zapomnienia[11].
Od 1973 r. mieszka w Radomiu. W latach 1984–1988 był radnym z okręgu Zamłynie[8]. Jest żonaty, ma jedną córkę i wnuki[3].