Złotówka krakowska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Złotówka krakowska – waluta obiegowa Wolnego Miasta Krakowa od 1835 roku. Złoty krakowski dzielił się na 30 groszy.
Awers 5 groszówki krakowskiej i rewers złotówki krakowskiej z 1835 | |
Symbol |
ZŁP (stosowano symbol złotych polskich w zw. z unią walutową z Królestwem Polskim) |
---|---|
Państwo | |
Mennica |
Wiedeń, mennica cesarska |
Podział |
1 złoty = 30 groszy |
Monety |
5, 10 groszy, 1 złoty |
Wolne Miasto Kraków, utworzone na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego w 1815 roku, otrzymało prawo do bicia własnej monety. Do 1817 roku utrzymywało system pieniężny Księstwa Warszawskiego[1]. Dnia 6 grudnia 1817 roku Senat Rządzący ogłosił nową taryfę, w której za walutę miasta przyjęto złoty polski, czyli monetę Królestwa Kongresowego, wraz z bilonem, zaś kurs kasowy otrzymał srebrny kurant rosyjski, staropolski od 1765 roku, pruski, saski, austriacki, francuski i włoski (napoleońskiego Królestwa Włoskiego)[1]. Przyjmowano też w kasach miejskich monety złote polskie, rosyjskie, holenderskie, austriackie. saskie, pruskie i francuskie. Taryfa kasowa preferowała monetę austriacką a dyskryminowała rosyjskie złoto[1]. W okresie powstania listopadowego w Wolnym Mieście Krakowie używano również złotych polskich wprowadzonych do obiegu przez rząd powstańczy. Na monetach tych umieszczony był herb Królestwa Polskiego z Orłem i Pogonią, zastępujący obowiązujący do wybuchu powstania herb z rosyjskim orłem dwugłowym i tarczą z orłem polskim na jego piersi[2].