Włodyka

Włodyka (niem. Bauerberg) – wzniesienie (682 m n.p.m.) w Sudetach Środkowych, w południowo-wschodniej części pasma Wzgórz Wyrębińskich.

Włodyka

Włodyka – widok ze zbocza Grabiny z drogi na Przełęcz Jugowską
Państwo	Polska
Pasmo	Sudety Góry Sowie Wzgórza Wyrębińskie
Wysokość	682 m n.p.m.
Położenie na mapie Sudetów Włodyka
50°37′31,69″N 16°30′21,17″E

Włodyka od południowego wschodu

Włodyka - nocny widok ze wzgórza o nazwie Jajo

Wzniesienie położone jest w południowo-wschodniej części Wzgórz Wyrębińskich, około 1,1 km na zachód od centrum miejscowości Jugów.

Niewielkie, jedno z wyższych wzniesień w głównym grzbiecie Wzgórz Wyrębińskich. Wzniesienie tworzące w partii szczytowej rozległą wypukłą powierzchnię, o wydłużonym kopulastym kształcie z wyraźnie podkreślonym płaskim szczytem, o dość stromo opadających: wschodnich, zachodnich i północnych zboczach, zbocze południowo-wschodnie, łagodnie schodzi w kierunku Jugowskiego Potoku, tworząc w grzbiecie niewielki przełom, nad którym znajduje się zabytkowy stalowy wiadukt kolejowy, wsparty na kamiennych filarach. Szczyt góruje nad zachodnią strona Jugowa i Doliną Włodzicy leżącej u południowo-zachodniego podnóża.

Wzgórze zbudowana jest z utworów czerwonego spągowca: piaskowców, zlepieńców i łupków, w których występują pokłady węgla kamiennego.

Część szczytową oraz górne partie zboczy zajmuje w większości las świerkowy regla dolnego, niższe partie zboczy zajmują łąki i pola uprawne. Zachodnią część góry zajmują tereny po byłej kopalni Wacław i elektrowni w Miłkowie.

W okresie II wojny światowej w latach 1943-45 w zboczach góry Organizacja Todta prowadziła na dużą skalę roboty górniczo-budowlane w ramach projektu „Riese”. Po tamtym okresie pozostały na powierzchni i wewnątrz góry liczne ślady w postaci: sztolni, żelbetowych bunkrów, strażnic, magazynów, szybów wentylacyjnych oraz utwardzonych dróg leśnych trawersujących zbocza. Do chwili obecnej niektóre obiekty nie zostały zbadane.

Roboty prowadzone w zboczach góry przez Organizację Todta były najbardziej zaawansowane z całego programu „Riese”.

Do lat 70. XX wieku na szczycie góry dominowała nad Jugowem i okolicą charakterystyczna stożkowa hałda z metalowym wysięgnikiem, którą wyeksploatowano jako materiał budowlany. Na szczycie góry pozostała polana i ślady po hałdzie.

Bibliografia

• Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, tom 11 Góry Sowie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 1995, na okładce ISBN 83-85733-12-6, ISBN 83-85773-12-6
• Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9