Pokrywa śródmózgowia

Pokrywa śródmózgowia (łac. tectum mesencephali) – w anatomii człowieka najbardziej grzbietowo położona część śródmózgowia. Składa się z czterech wzgórków opartych na blaszce pokrywy i trójkąta wstęgi. Każdy wzgórek łączy się za pomocą ramienia z odpowiednim ciałem kolankowatym^[1].

Poprzeczny przekrój przez śródmózgowie.

Wyróżnia się:

• wzgórki górne – leżą pod płatem ciała modzelowatego, a nad nimi jest położona szyszynka. Ramiona wzgórków górnych dochodzą do ciał kolankowatych bocznych. Z istoty szarej wzgórków wychodzi droga pokrywowo-rdzeniowa, która jest odpowiedzialna za wzrokowe i słuchowe odruchy obronne. Wzgórki górne stanowią więc podkorowy ośrodek wzroku.
• wzgórki dolne – są przykryte przez móżdżek. Ze szczeliny pomiędzy wzgórkami wychodzi ku dołowi wędzidełko zasłony rdzeniowej górnej. Bocznie od wędzidełka wychodzi z mózgowia nerw IV. Ramię wzgórka dolnego łączy się z ciałem kolankowatym przyśrodkowym. Jądro wzgórka dolnego, które przyjmuje większą część włókien wstęgi bocznej, jest podkorowym ośrodkiem słuchu.

Przypisy

1. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 219–223, ISBN 978-83-200-4203-0.

Bibliografia

• Anatomia człowieka. Witold Woźniak (red.). Wyd. II. Wrocław: Urban & Partner, 2003. ISBN 83-87944-22-X. Brak numerów stron w książce
• Anatomia człowieka. Przewodnik do ćwiczeń. Tom 4 – Centralny układ nerwowy i narządy zmysłów. Wrocław 2000.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.