Wyspa Wilkickiego (Morze Karskie)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wyspa Wilkickiego[2] (ros. Остров Вилькицкого) – rosyjska wyspa arktyczna, położona na Morzu Karskim, u ujścia Zatoki Obskiej i Zatoki Jenisejskiej na pełne morze. Powierzchnia wyspy to ponad 150 km². Ma charakter nizinny, najwyższe wzniesienie sięga 5 m n.p.m.[1] Panuje tu klimat polarny.
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Okręg autonomiczny | |
Akwen | |
Powierzchnia |
153,9[1] km² |
Populacja • liczba ludności |
|
73°29′N 75°45′E | |
Wyspa Wilkickiego ma długość 18 km i szerokość do 9 km. W zachodniej części wyspy znajduje się podłużna mierzeja; od wschodu wąska cieśnina dzieli ją od podłużnej, piaszczystej wyspy o nazwie kosa Wostocznaja (ros. коса Восточная). Obie wyspy tworzą łukowaty kształt, wygięty ku północy. Najbliższym lądem jest odległa o 25 kilometrów[1] na południe Wyspa Nieupokojewa.
Wyspa Wilkickiego została odkryta w 1874. Nazwano ją na cześć Andrieja Wilkickiego, rosyjskiego hydrografa i geodety.