Wyspa Aptekarska
wyspa w Rosji Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyspa Aptekarska[1][2] (ros. Аптекарский остров – Aptiekarskij ostrow) – wyspa w delcie Newy, o powierzchni ok. 200 hektarów. Jedna z wysp objętych zabudową miejską Petersburga.
 Widok na Wyspę Aptekarską i Ogród Botaniczny | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Obwód | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
2 km² |
Położenie na mapie Petersburga  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 59°58′23″N 30°18′36″E | |
Wyspa położona jest na północ od Wyspy Piotrogrodzkiej, historycznie przynależała do Dzielnicy Petersburskiej (następnie Piotrogrodzkiej). Oblewają ją wody Karpowki (od południa), Wielkiej Newki (od wschodu i od północy) oraz Małej Newki (od północy i od zachodu)[3]. Mała Newka oddziela Wyspę Aptekarską od Wyspy Kamiennej oraz Wyspy Kriestowskiej.
Ludność fińska, zamieszkująca wyspę przed budową Petersburga, nazywała ją Wyspą Kruków (Korppisaari)[4].
W 1714 r., a być może już w 1713 r., na wyspie został utworzony Ogród Aptekarski administrowany przez Prikaz Aptekarski. Ogród ten miał służyć przede wszystkim uprawie roślin użytecznych w medycynie, na potrzeby armii[5][6]. W 1823 r. ogród oficjalnie przemianowano na Cesarski Ogród Botaniczny[7]. Od pierwszej nazwy ogrodu pochodzi również rosyjska nazwa wyspy[3]. Wyspa była ponadto miejscem carskich polowań[2].
Wokół ogrodu, położonego w widłach Karpowki i Małej Newki, rozwijała się osada, w której mieszkali ludzie pracujący dla Prikazu Aptekarskiego. Na początku XIX w. na wyspie rozwijało się głównie budownictwo rekreacyjne i letniskowe (dacze)[3]. Na przełomie XIX i XX w. w zachodniej części wyspy zaczęły powstawać obiekty przemysłowe, natomiast w pozostałych częściach wyspy, poza ogrodem botanicznym, działki zajmowane wcześniej przez dacze zostały zabudowane kamienicami czynszowymi[3]. Ostatnie drewniane budynki z XIX w., jakie pozostały po tym czasie na wyspie, zostały rozebrane na opał podczas blokady Leningradu[3]. Główną arterią wyspy stał się Prospekt Kamiennoostrowski. W 1900 r. na Wyspie Aptekarskiej powstał Instytut Medycyny Eksperymentalnej, zaś w 1903 r. Instytut Elektrotechniczny[3]. Z kolei w latach 1900-1903 na brzegu Karpowki z inicjatywy Jana Kronsztadzkiego, jednego z najsłynniejszych kapłanów prawosławnych swojej epoki, wzniesiono żeński monaster św. Jana[8].
W 1906 r. na wyspie doszło do zamachu na premiera Piotra Stołypina – eserowcy-maksymaliści[9] rzucili bomby do wnętrza daczy premiera, zabijając trzydzieści obecnych na miejscu osób (sam Stołypin przeżył)[1].
W latach 20 i 30. XX w. na wyspie rozwijał się przemysł – dawne prywatne przedsiębiorstwa zostały znacjonalizowane i przekształcone w fabryki „Krasnogwardiejec”, „Leninskaja iskra” i „Elektrik”[3]. Wzniesiono również dom mieszkalny dla funkcjonariuszy partyjnych (dom Lensowietu) na nabrzeżu Karpowki pod nr 13. Po II wojnie światowej na wyspie zbudowano Pałac Młodzieży oraz wytyczono Prospekt Medyków[3].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
