Wysoka technika

Wysoka technika (ang. high technology, high-tech^[1]) – dziedziny i wyroby charakteryzujące się wysoką intensywnością B+R^[2].

Cechami charakterystycznymi dla branż wysokich technologii są także^[3]:

• wysoki poziom zatrudnienia personelu naukowo-technicznego,
• technologie zawarte w patentach i licencjach,
• strategiczna współpraca z innymi firmami wysoko technologicznymi i ośrodkami naukowymi,
• wysoki poziom rotacji wyposażenia technicznego, konieczność dużych nakładów kapitałowych.

Przykłady dziedzin techniki, w których stosowane są nowe technologie:

• astronautyka
• biotechnologia
• farmacja
• fizyka jądrowa
• informatyka
• inżynieria kwantowa (np. spintronika, komputer kwantowy)
• inżynieria materiałowa (nanomateriały, nanotechnologia)
• lotnictwo
• medycyna
• robotyka
• telekomunikacja

Zobacz też

• Program 863

Przypisy

1. WYSOKA TECHNIKA [High Technology, High-Tech]. W: Krzysztof B. Matusiak: Innowacje i transfer technologii. Słownik pojęć. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, 2011, s. 328–331. ISBN 978-83-7633-164-5. (pol.).
2. Pojęcia stosowane w statystyce publicznej: Wysoka technika. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2019-04-03].
3. Perspektywy rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw wysokich technologii w Polsce do 2020 roku, s. 6.

Kontrola autorytatywna (rodzaj technologii):

• LCCN: sh85060747
• GND: 4124236-1
• NKC: ph979251
• J9U: 987007558035305171

Encyklopedie internetowe:

• PWN: 3911640
• The Canadian Encyclopedia: high-technology
• SNL: hightech, high_tech