Wyciąg saniowy

Wyciąg saniowy – dawny rodzaj kolei linowej wykorzystywanej w górach. Transport turystów odbywał się na saniach po śniegu, z wykorzystaniem liny i napędu elektrycznego. Charakteryzował się małą przepustowością, funkcjonowaniem wyłącznie w sezonie zimowym oraz możliwością zastosowania tylko na równo opadających stokach. Został wyparty przez inne typy wyciągów narciarskich.

Historia

Pierwszy wyciąg saniowy powstał w 1924, w Szwajcarii, w Crans-Montana^[1].

W Polsce w 1938 otwarto 16-osobowy wyciąg saniowy z Kotła Gąsienicowego na Kasprowy Wierch. Miał 300 m długości i pokonywał 125 m różnicy wzniesień, przy dochodzącym do 70 stopni nachyleniu stoku^[2]. Obecnie na tym miejscu funkcjonuje od 1962 kolej krzesełkowa „Hala Gąsienicowa”. Drugi wyciąg otwarto w Sławsku – w województwie stanisławowskim, powiecie stryjskim.

Po II wojnie światowej planowano budowę wyciągu saniowego z Karpacza na Kopę w Karkonoszach. Prace koncepcyjne w tym zakresie rozpoczęły się już w 1945. Pomimo poczynionych nakładów, planowanej inwestycji nie ukończono. W latach 1958–1959, na tej samej trasie co planowany wyciąg saniowy, zbudowana została całoroczna kolej krzesełkowa „Kopa”^[3].

Przypisy

1. Marek Baran: Jak to z narciarstwem było.... SportPlus, 2009-10-23. [dostęp 2016-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-20)]. (pol.).
2. Marek Podmokły: Czym dawniej narciarze wjeżdżali na górę. Gazeta Wyborcza, 2015-03-17. [dostęp 2016-07-07]. (pol.).
3. Wyciąg saniowy z Karpacza na Kopę. W: Tomasz Rzeczycki: Utracone Sudety. Tropem miejsc, które zniszczył PRL. Kraków: Wydawnictwo Technol, 2014, s. 99-120. ISBN 978-83-60762-49-3.

Bibliografia

• Marek Baran: Koleje linowe i wyciągi narciarskie w Polsce. Historia i dzień dzisiejszy. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2010. ISBN 978-83-7729-036-1. Brak numerów stron w książce