Wybory powszechne na Filipinach w 2010 roku
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wybory powszechne na Filipinach odbyły się 10 maja 2010. Obywatele dokonali wyboru nowego prezydenta, wiceprezydenta, połowy składu Senatu, pełnego składu Izby Reprezentantów oraz swoich przedstawicieli w wyborach lokalnych. W wyborach prezydenckich zwyciężył Benigno Aquino III, który zdobył 42% głosów poparcia.
Prezydent Filipin wybierany jest w głosowaniu powszechnym (w jednej turze wyborów) na okres 6-letniej kadencji. Kończąca swoją drugą kadencję prezydent Gloria Macapagal-Arroyo nie mogła ubiegać się reelekcję. Wzięła natomiast udział w wyborach do Izby Reprezentantów. Razem z wyborem prezydenta odbywa się oddzielne głosowanie w sprawie obsady stanowiska wiceprezydenta, który sprawuje urząd u boku szefa państwa[1].
Filipiński Senat wybierany jest na 6-letnią kadencję, przy czym co 3 lata odnawiana jest połowa jego składu. W wyborach kandydaci ubiegali się o 12 mandatów senatorskich. Izba Reprezentantów wybierana jest na 3-letnią kadencję; w wyborach w 2010 rywalizowano o 287 mandatów w izbie niższej. Ponadto na szczeblu lokalnym obywatele wybierali 17 698 urzędników, w tym 80 gubernatorów i 80 wicegubernatorów każdej z prowincji oraz 137 burmistrzów miast i 137 ich zastępców. W sumie w wyborach wystartowało ok. 50 tys. kandydatów[1].
Do udziału w wyborach zarejestrowało się ok. 50 mln obywateli. Oddawali oni swoje głosy w prawie 37 tys. lokalach wyborczych. Po raz pierwszy w punktach wyborczych zainstalowane zostały maszyny zliczające głosy, co miało przyczynić się do szybszego i sprawnego ich zliczania i ogłoszenia wyników wyborów w ciągu 48 godzin[1]. W przededniu wyborów część maszyn okazała się niesprawna i miała trudności z prawidłowym odczytywaniem oddawanych głosów, co wywołało w kraju obawy o wiarygodność głosowania[2].
Kampania wyborcza na Filipinach rozpoczęła się 9 lutego 2010. Głównymi jej tematami były sprawy gospodarcze, problem ubóstwa i rosnących cen oraz walka z korupcją[3]. Okres przedwyborczy był krwawa i naznaczony przemocą. W czasie czterech miesięcy poprzedzających wybory zabitych zostało ponad 30 osób, w tym 12 osób w samym dniu głosowania. Dodatkowo w listopadzie 2009 w czasie zgłaszania kandydatów w prowincji Maguindanao wrogi klan zamordował 57 osób. W sumie, w wyniku przemocy wyborczej zginęło ponad 90 osób[4][5].
O stanowisko prezydenta ubiegało się 9 kandydatów, natomiast o stanowisko wiceprezydenta – 8[1]. Faworytem sondaży przedwyborczych pozostawał Benigno Aquino z Partii Liberalnej, syn zmarłej w 2009 byłej prezydent Corazon Aquino. Jego głównymi rywalami byli: były prezydent i aktor Joseph Estrada z partii Pwersa ng Masang Pilipino oraz miliarder i senator Manny Villar z Partii Narodowej. Rządząca partia Lakas Kampi CMD wystawiła do wyborów jej przewodniczącego Gilberto Teodoro[6].
Lista kandydatów na prezydenta i wiceprezydenta Filipin:
- Benigno Aguino i Mar Roxas
- Joseph Estrada i Jejomar Binay
- Manny Villar i Loren Legarda
- Gilberto Teodoro i Edu Manzano
- Richard Gordon i Bayani Fernando
- Eddie Villanueva i Perfecto Yasay
- John Carlos de los Reyes i Dominador Chipeco
- Nicanor Perlas – kandydat na prezydenta
- Jamby Madrigal – kandydat na prezydenta
- Jay Sonza – kandydat na wiceprezydenta
Głosowanie w dniu 10 maja 2010 zostało wydłużone o godzinę m.in. w związku z powstaniem długich kolejek z powodu problemów z funkcjonowaniem maszyn zliczających głosy[4]. Według pierwszych częściowych wyników opublikowanych tego samego dnia, najwięcej głosów w wyborach prezydenckich otrzymał Benigno Aquino, przed Josephem Estradą i Mannym Villarem[7]. Villar już dzień po głosowaniu przyznał się do porażki, czego nie uczynił natomiast Estrada[5].
Oficjalne wyniki wyborów zostały ogłoszone 8 czerwca 2010, po przeliczeniu, kontroli i zatwierdzeniu głosów przez parlament. Aquino uzyskał 42% głosów poparcia, Estrada – 26%, Villar – 15%, a Teodoro – 11% głosów. Jospeh Estrada uznał swoją polityczną porażkę. 9 czerwca 2010 Benigno Aquino został oficjalnie ogłoszony przez parlament prezydentem elektem do czasu objęcia urzędu 30 czerwca 2010. W wyborach na stanowisko wiceprezydenta zwyciężył Jejomar Binay, startujący u boku Estrady[8][9].
.png)
- Wyniki wyborów na prezydenta:
| Kandydat | Partia polityczna | Liczba głosów | % | |
|---|---|---|---|---|
| Benigno Aquino III | Partia Liberalna (Liberal) | 15 208 678 | 42,08% | |
| Joseph Estrada | Pwersa ng Masang Pilipino (PMP) | 9 487 837 | 26,25% | |
| Manny Villar | Partia Narodowa (Partido Nacionalista) | 5 573 835 | 15,42% | |
| Gilberto Teodoro | Lakas Kampi CMD | 4 095 839 | 11,33% | |
| Eddie Villanueva | Bangon Pilipinas Party | 1 125 878 | 3,12% | |
| Richard Gordon | Bagumbayan-Volunteers for a New Philippines | 501 727 | 1,39% | |
| Nicanor Perlas | niezależny | 54 575 | 0,15% | |
| Jamby Madrigal | niezależny | 46 489 | 0,13% | |
| John Carlos de los Reyes | Ang Kapatiran | 44 244 | 0,12% | |
| Razem (frekwencja 70,81%) | 36 321 087 | 100% | ||
| Źródło:[10] | ||||
- Wyniki wyborów na wiceprezydenta:
| Kandydat | Partia polityczna | Liczba głosów | % | |
|---|---|---|---|---|
| Jejomar Binay | Partido Demokratiko Pilipino-Lakas ng Bayan (PDP-Laban) | 14 645 574 | 41,65% | |
| Mar Roxas | Partia Liberalna (Liberal) | 13 918 490 | 39,58% | |
| Loren Legarda | Nationalist People's Coalition (NPC) | 4 294 664 | 12,21% | |
| Bayani Fernando | Bagumbayan-Volunteers for a New Philippines | 1 017 631 | 2,89% | |
| Edu Manzano | Lakas Kampi CMD | 807 728 | 2,30% | |
| Perfecto Yasay | Bangon Pilipinas Party | 364 652 | 1,04% | |
| Jay Sonza | Kilusang Bagong Lipunan | 64 230 | 0,18% | |
| Dominador Chipeco | Ang Kapatiran | 52 562 | 0,15% | |
| Razem (frekwencja 68,56%) | 35 165 531 | 100% | ||
| Źródło:[11] | ||||
- Wyniki wyborów do parlamentu:
W wyborach do Izby Reprezentantów zwyciężyła partia byłej prezydenta Macapagal-Arroyo – Lakas Kampi CMD. W wyborach do Senatu 3 mandaty zdobyła Partia Liberalna, po 2 mandaty uzyskały: Lakas Kampi CMD, Partia Narodowa i Pwersa ng Masang Pilipino. Rozkład mandatów w parlamencie:
| Partia polityczna | Wybory do Senatu | Wybory do Izby Reprezentantów | |||
| % głosów | Liczba mandatów | % głosów | Liczba mandatów | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Lakas Kampi CMD | 2 | 38,36% | 104 | ||
| Partia Liberalna | 3 | 20,30% | 45 | ||
| Nationalist People's Coalition (NPC) | 1 | 15,50% | 31 | ||
| Partia Narodowa | 2 | 11,45% | 26 | ||
| Pwersa ng Masang Pilipino (PMP) | 2 | 2,88% | 6 | ||
| Partido Demokratiko Pilipino-Lakas ng Bayan (PDP-Laban) | 0,85% | 2 | |||
| Partido Demokratiko Sosyalista ng Pilipinas (PDSP) | 0,51% | 1 | |||
| Laban ng Demokratikong Pilipino (LDP) | 0,48% | 1 | |||
| Partido ng Demokratikong Reporma-Lapiang Manggagawa (Reporma-LM) | 0,26% | 1 | |||
| People's Reform Party | 1 | ||||
| Kandydaci niezależni | 1 | 7,09% | 7 | ||
| Razem | – | 12 | – | 230 + 57 z listy partyjnej | |
| Źródło: | |||||
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
