Wschowa-Północ (gmina)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wschowa-Północ (od 1973 Przyczyna Dolna) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954[2] w woj. poznańskim i woj. zielonogórskim (dzisiejsze woj. lubuskie). Siedzibą władz gminy była Wschowa, która stanowiła odrębną gminę miejską.
gmina wiejska | |||
1945–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1945–46: poznańskie[1] | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gmina Wschowa-Północ powstała po II wojnie światowej (1945) na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. II okręg administracyjny – Dolny Śląsk). 25 września 1945 gmina – jako jednostka administracyjna powiatu wschowskiego – została powierzona administracji wojewody poznańskiego[3], po czym z dniem 28 czerwca 1946 została przyłączona do woj. poznańskiego[4][5]. 6 lipca 1950 gmina wraz z całym powiatem wschowskim weszła w skład nowo utworzonego woj. zielonogórskiego[6].
Według stanu z 1 lipca 1952 gmina składała się z 10 gromad: Dębowa Łęka, Hetmanice, Lgiń, Łysiny, Nowa Wieś, Osowa Sień, Przyczyna Dolna, Przyczyna Górna, Tylewice i Wygnańczyce[7]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 wraz z kolejną reformą reaktywującą gminy[9], utworzono natomiast jej terytorialny odpowiednik, gminę Przyczyna Dolna z siedzibą w Przyczynie Dolnej.
Zobacz też: gmina Wschowa, gmina Wschowa-Południe.