Wojskowa Służba Wewnętrzna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojskowa Służba Wewnętrzna (WSW) – działająca w latach 1957–1990 wojskowa służba specjalna, będąca instytucją kontrwywiadu wojskowego i służby zabezpieczającej bezpieczeństwo Sił Zbrojnych PRL oraz utrzymania dyscypliny wojskowej. Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu WSW jest uznawana za organ bezpieczeństwa państwa[1].
oznaka rozpoznawcza WSW | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
10 stycznia 1957 | ||
Rozformowanie |
30 sierpnia 1990 | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
gen. bryg. Aleksander Kokoszyn | ||
Ostatni |
gen. bryg. Edmund Buła | ||
Działania zbrojne | |||
operacja „Dunaj” | |||
Organizacja | |||
Podległość | |||
|
Utworzona 10 stycznia 1957, w miejsce zlikwidowanego Głównego Zarządu Informacji MON, podległa Ministerstwu Obrony Narodowej. WSW była organem ścigania.
Zadaniem WSW było zwalczanie szpiegostwa przeciwko SZ PRL, przeciwko przemysłowi zbrojeniowemu, zwalczanie dywersji politycznej (utrzymywanie leninizmu w wojsku), terroru, sabotażu, zapobieganie tworzenia nielegalnych związków wewnątrz SZ PRL, zwalczanie przestępczości pospolitej wśród żołnierzy, utrzymywanie dyscypliny wojskowej, werbowanie obcokrajowców w tym dyplomatów, mogących mieć informacje ważne dla PRL i SZ PRL itp.
WSW prowadziła także w ramach swoich możliwości wspieranie ww. działań sojuszniczych sił zbrojnych itp. WSW przejęła od komend garnizonów utrzymywanie porządku i dyscypliny, oraz ściganie przestępstw popełnionych przez personel Sił Zbrojnych PRL.