Wojna ukraińsko-sowiecka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna ukraińsko-sowiecka[1] – wojna o niezależność Ukraińskiej Republiki Ludowej od Rosji Radzieckiej, marionetkowej Ukrainy Radzieckiej i sił Białej Rosji, tocząca się w kilku fazach od grudnia 1917 do końca listopada 1920.
wojna domowa w Rosji | |||
Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej w Kijowie. Marzec 1918 roku | |||
Czas |
1917–1921 | ||
---|---|---|---|
Terytorium | |||
Przyczyna |
walka o władzę na terenie dawnego Imperium Rosyjskiego | ||
Wynik |
zwycięstwo Czerwonych | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
brak współrzędnych |
Siłami zbrojnymi konfliktu były: Armia Czerwona i Armia Ochotnicza oraz armia Ukraińskiej Republiki Ludowej, Ukraińska Armia Halicka i Czerwona Ukraińska Armia Halicka, a także Rewolucyjna Powstańcza Armia Ukrainy.
Wojna zakończyła się porażką wojsk ukraińskich i włączeniem w skład Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (od 1922 w składzie ZSRR) przeważającej części współczesnych ziem ukraińskich (włączając Naddniestrze, które obecnie jest w składzie Mołdawii, ale wyłączając Krym, który w tym czasie był w składzie Rosji), jednocześnie Galicja Wschodnia i Wołyń weszły w skład Polski, Zakarpacie weszło w skład Czechosłowacji, Bukowina północna oraz Besarabia południowa weszły w skład Rumunii, co zakończyło istnienie URL. Władze i wojska republiki ewakuowały się do Polski.