Województwo malborskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo malborskie (łac. Palatinatus Marienburgensis) – województwo w I Rzeczypospolitej istniejące w latach 1466–1772. Stanowiło jedną z czterech części Prus Królewskich, należących do prowincji wielkopolskiej. Stolicą był Malbork, jednakże sejmiki ziemskie odbywały się w Sztumie, a wojewoda rezydował w Dzierzgoniu (wtedy Kiszpork). Województwo malborskie było najmniejszym województwem Prus Królewskich. Szlachta była nieliczna i tylko ona mogła brać udział w sejmiku wojewódzkim obradującym w Sztumie[3].
| ||||
1466–1772 | ||||
| ||||
Sentencja: Para ad astra iter[1] | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Prowincja | ||||
Data powstania |
1466 | |||
Data likwidacji |
1772 | |||
Siedziba wojewody | ||||
Wojewoda |
zobacz: wojewodowie malborscy | |||
Siedziba sejmiku | ||||
Powierzchnia |
2096 km² | |||
Populacja (1578[2]) • liczba ludności |
| |||
Podział administracyjny | ||||
| ||||
Liczba reprezentantów | ||||
| ||||
Położenie na mapie Rzeczypospolitej | ||||
|
Województwo istniało do 1772, gdy w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej tereny województwa zostały w całości włączone do Królestwa Prus. Jego dawne terytorium określane bywa od tego czasu jako ziemia malborska, zarówno w piśmiennictwie jak i w języku potocznym.