Wojciech Samek
polski rzeźbiarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojciech Samek (ur. 1861 w Bochni – zm. 30 czerwca 1921 tamże) – rzeźbiarz, właściciel zakładu rzeźbiarskiego w Bochni.
Autoportret, własność Muzeum w Bochni | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 czerwca 1921 | ||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Ważne dzieła | |||
w bitwie pod Gdowem w 1846 | |||
|
Był synem górnika kopalni soli w Bochni. Uczył się u cechowych mistrzów kamieniarskich, w krakowskiej Szkole Przemysłowej oraz u Franciszka Wyspiańskiego – ojca Stanisława Wyspiańskiego. Pracował w zakładzie rzeźbiarskim „Eckhard i Konecki” w Wiedniu.
Po powrocie do Polski w 1885 założył w Bochni „Zakład Rzeźby Artystycznej”, w którym pracowali rzeźbiarze, rysownicy, złotnicy i inni rzemieślnicy – łącznie 30-40 osób. Zawodowo współpracował m.in. ze Stanisławem Bodnickim z Krakowa. Zakład wykonywał m.in. ołtarze, posągi świętych, nagrobki, feretrony. Zamówienia napływały przede wszystkim z terenu Galicji. W 1899 na wystawie we Lwowie za swoje prace został nagrodzony złotym medalem, a w 1905 otrzymał złoty medal na wystawie w Tarnowie. Zakład kamieniarski przekazał siostrzeńcowi, który na mniejszą skalę prowadził go przez kilkanaście lat.