Wniebowzięcie

Wniebowzięcie – według teologii chrześcijańskiej to zabranie osoby świętej przez Boga do nieba za życia lub po śmierci wraz z ciałem i duszą^{[uwaga 1]}.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Tarnobrzeg, kościół Wniebowzięcia NMP)

Według Biblii Bóg zabrał do nieba dwie osoby:

• Henocha (por. Księga Rodzaju 5,24; Mądrość Syracha 44,16; i 49,14; List do Hebrajczyków 11,5);
• Eliasza (por. 2 Księga Królewska 2,11).

Biblia zapowiada także, że po paruzji wszyscy sprawiedliwi zostaną zabrani przez Boga do nieba i będą żyć wiecznie (por. 1. List do Tesaloniczan 4,17).

Według Tradycji katolickiej, potwierdzonej przez dogmat ogłoszony w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus w 1950 roku, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny z duszą i ciałem dokonało się u schyłku jej życia.

Uwagi

1. Świadkowie Jehowy odrzucają przeniesienie do życia w niebie razem z fizycznym ciałem, które wymaga materialnego środowiska ziemskiego, żeby się utrzymać przy życiu; „ciało i krew” nie mogą odziedziczyć Królestwa Niebios (1Ko 15:42–50). Uważają, że do niebios będących miejscem przebywania Boga, pierwszy wstąpił z ziemi Jezus Chrystus (J 3:13). Natomiast „niebiosami”, do których wstąpił Eliasz, była atmosfera; wiele lat później dalej przebywał na ziemi. Henoch „został przeniesiony, żeby nie ujrzał śmierci” w tym sensie, że Bóg łagodnie zakończył jego życie (Źródła: Maria (matka Jezusa); Niebo, Zmartwychwstanie).

Zobacz też

• wniebowstąpienie

Kontrola autorytatywna (pojęcie religijne):

• LCCN: sh85008534
• GND: 4159886-6
• J9U: 987007295768705171