Wikipedysta:Tashi/brudnopis4
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hip-hop lub hip hop jest subkulturowym ruchem oraz kulturą miejską, która została stworzona w latach latach 70-tych XIX wieku przez młodzież afroamerykańską oraz portorykańską mieszkającą na Bronxie w Nowym Jorku[1][2][3][4]. Hip-hop stał się popularny poza środowiskiem afroamerykańskim w późnych latach 80-tych, a po roku 2000 został najczęściej słuchanym gatunkiem muzycznym na świecie[5]. Subkultura odznacza się czterema głównymi elementami, z których każdy reprezentuje innych aspekt: rapowanie (oralny), turntablizm lub DJing (słuchowy), b-boying lub breakdance (fizyczny) i graffiti lub tagging[6] (wizualny). Te cztery elementy stanowią spójność kultury hip-hopowej, pomimo faktu, że cała kultura rozwija się w niezliczonej ilości kierunkach[7] . Termin hip-hop używany często jest w odniesieniu do synonim rapowania lub muzyki rap[8]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/Gza-01-mika.jpg/640px-Gza-01-mika.jpg)
Pochodzenie kultury hip-hop wywodzi się z osiedlowych imprez (ang. block parties) organizowanych przez Ghetto Brothers, nowojorskiego gangu ulicznego oraz grupy muzycznej, która podpinała swoje wzmacniacze do latarni ulicznych na 163rd Street i Prospect Avenue by puszczać swoją muzykę i przełamywać tym samym bariery rasowe, oraz od DJ Hool Herca mieszkającego w 1520 Sedgwick Avenue, gdzie Herc miksował sample z istniejących już płyt winylowych dodając do tego własne „okrzyki” określane jako toasting lub chatting mające na celu zachęcić do zabawy publiczność i tancerzy. Kool Herc często określany jest mianem „ojca” hip-hopu[9][10]. Dużo rolę w formowaniu hip-hopu miał DJ Afrika Bambaataa, lider Universal Zulu Nation, który przedstawił główne filary hip-hopu, do których użył terminów MCing (pisane również Emceein), DJing (lub Deejayin), B-boying oraz graffiti writing[11][12][13][14][15].
Od swojej ewolucji na Południowym Bronxie, kultura hip-hopowa rozprzestrzeniła się do środowisk w miastach i na suburbiach na całym świecie[16]. Muzyka hip-hopowa po raz pierwszy pojawiła się za sprawą Kool Herca, osiedlowych DJ-i oraz jego naśladowców tworzących muzykę poprzez zapętlanie (ang. looping) na dwóch gramofonach tzw. breaków, czyli krótkich fragmentów perkusyjnych zwykle dwu lub czterotaktowych[6]. Później czynność ta była łączona razem z „rapem”, rytmicznym stylem recytowania tekstów często przedstawianych w szesnastu wersach, oraz z beatboxem, wokalną technikę używaną głównie by stworzyć podkład perkusyjny z elementami efektów, które wykonują DJ-e. Wraz ze wzrostem popularności hip-hopu wytworzyły się różne rodzaje tańców oraz specyficzny styl ubioru, które jednak zmieniały się wielokrotnie na przestrzeni lat.