Wikipedysta:CFCF/brudnopis/Cukrzyca typu 2
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cukrzyca typu 2 nazywana również cukrzycą insulinoniezależną, NIDDM (ang. non-insulin-dependent diabetes mellitus) lub cukrzycą wieku dorosłego jest chorobą metaboliczną charakteryzującą się wysokim stężeniem glukozy we krwi oraz opornością na insulinę i względnym niedoborem insuliny.[2] Odróżnia się tym od cukrzycy typu 1, która jest spowodowana rzeczywistym brakiem insuliny na skutek uszkodzenia wysp Langerhansa w trzustce.[3] Klasycznymi objawami cukrzycy są nadmierne pragnienie, częstomocz oraz nadmierne zwiększenie łaknienia. Cukrzyca typu 2 stanowi około 90% przypadków cukrzycy, a pozostałe 10% stanowią głównie przypadki cukrzycy typu 1 oraz cukrzycy ciężarnych. Otyłość jest uważana za główną przyczynę cukrzycy typu 2 wśród osób posiadających genetyczne uwarunkowania do rozwoju tej choroby.
![]() | Uwaga! Ta strona została już zintegrowana z artykułem głównym i ma charakter historyczny bądź archiwalny. Prosimy nie modyfikować tej strony. Artykuł znajduje się obecnie pod hasłem Cukrzyca typu 2. Źródłowa wersja artykułu znajduje się pod hasłem en:Diabetes mellitus type 2 |
![]() Niebieski pierścień został przyjęty za symbol cukrzycy.[1] | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
E11 |
---|---|
DiseasesDB | |
OMIM | |
MedlinePlus |
Leczenie cukrzycy typu 2 początkowo polega na zwiększeniu wysiłku fizycznego oraz wprowadzeniu diety cukrzycowej. Jeżeli w ten sposób nie zmniejszy się stężenia glukozy we krwi, wprowadza się leki tj. metformina lub insulina. Wymaga się, aby chorzy stosujący insulinę systematcznie sprawdzali stężenie glukozy we krwi.
Zachorowalność na cukrzycę znacznie wzrosła w ciągu ostatnich 50 lat, równolegle do wzrostu otyłości. Zgodnie ze stanem na 2010 r. na świecie odnotowano 285 milionów przypadków choroby, podczas gdy w 1985 r. jedynie ok. 30 milionów. Podwyższone stężenie glukozy we krwi może doprowadzić do przewlekłych powikłań takich jak choroby układu krążenia, udar mózgu, retinopatia cukrzycowa prowadząca do pogorszenia wzroku, niewydolność nerek mogąca wymagać dializy oraz złe krążenie krwi w kończynach prowadzące do ich amputacji. Ostre powikłania w postaci kwasicy ketonowej charakterystycznej dla cukrzycy typu 1 są rzadkie.[4] Może jednak wystąpić nieketonowa śpiączka hiperosmolarna.