Wikipedysta:Agondek/brudnopis/Semba
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Semba to gatunek muzyki i tańca pochodzący z Angoli, we współczesnej formie ukształtowany w latach 50 i 60 XX w. głównie w stolicy kraju Luandzie i do dziś zajmujący ważne miejsce w kulturze narodowej symbolizując kluczowy moment w historii Angoli pod koniec okresu kolonialnego, kiedy pojawiła się nowa koncepcja angolskości (angolanidade) i zaangażowania społeczeństwa w walkę o niepodległość. Semba symbolizes that crucial moment in Angolan history, in the late colonial period, when a new conception of angolanidade emerged and engaged the nation. That is why Angolan musician Paulo Flores, in the song entitled “Poema do Semba” or Semba Poem, sings that “semba is our flag.”
Jako termin muzykologiczny, semba oznacza bit definiujący rytm tego określonego rodzaju muzyki (ethnomusicologists, musicians, and astute music lovers define semba as the unique beat that gives this music its distinctive Angolan sound).
W szerszym znaczeniu semba obejmuje również inne gatunki muzyki miejskiej jak rumba, kabetula, kazukuta i rebita.[1]
Semba, w procesie wznoszenia się do kulturowego symbolu wyłaniającego się narodu angolskiego, połączyła elementy z różnych ekspresji artystycznych z Angoli i innych krajów, z którymi nawiązała ściślejszą interakcję, aby ukonstytuować się jako „wierny”, „autentyczny” dźwięczny portret ludu angolskiego. W cieszących się dużym powodzeniem pieśniach muzyki angolskiej dominuje dyskurs doceniający kraj, jego kulturę, ludność, bogactwo naturalne. Aktualnymi przykładami są „Canta Meu Semba” (1996) Paula Floresa, „País Novo” (2009) Matiasa Damasio. W spotkaniu nowych światów (przybywających do Angoli przez rock, kino, radio i rewolucję obyczajów, która rozpoczęła się po drugiej wojnie światowej) ze starymi bogami (muzyka wnętrza kraju i grup karnawałowych stolicy) semba budowana była od pierwszej połowy lat pięćdziesiątych XX wieku: semba, która zostanie podniesiona do rangi muzycznego symbolu kolonii, która już nie wspiera tego stanu i zaczyna się od 1961 roku zorganizowanymi narodowymi ruchami ludowymi (MPLA, FNLA, UNITA), otwartą walka o niepodległość, łącząc wysiłki innych kolonii portugalskich w Afryce (Mozambik, Wyspy Zielonego Przylądka, Gwinea Bissau oraz Wyspy Świętego Tomasza i Książęca). Warto pamiętać, że ta ogólnopolska semba jest generalnie kojarzona z praktykami muzycznymi specyficznymi dla konkretnego regionu kraju, który obejmuje prowincje Luanda, Bengo, Kwanza-Norte i Malange. W trakcie procesu niepodległościowego zapoczątkowanego na początku lat 60. muzyka ta zaczęła zajmować większy obszar terytorium Angoli, aż stała się dźwiękowym symbolem kraju.