Loading AI tools
Żandarmeria Wojskowa Parany (por. Polícia Militar do Paraná, w skrócie PMPR[1]) – rezerwy i siły pomocnicze brazylijskiej armii oraz część Systemu Bezpieczeństwa Publicznego i Brazylijskiej Ochrony Socjalnej[potrzebny przypis]. Głównym zadaniem Żandarmerii Wojskowej Parany jest utrzymanie porządku publicznego w stanie Parana.
| Twoja ochrona jest naszym zobowiązaniem. (Sua proteção é nosso compromisso) | |
 Odznaka PMPR | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Sformowanie | |
| Patron |
Joaquim Antônio |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Działania zbrojne | |
| Wojna paragwajska, Rewolucja Federalistow, Wojna Contestado, Rewolucja 1924, Rewolucja 1930, Rewolucja 1932 | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Kurytyba (Komendy) |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość |
Departament Stanu Bezpieczeństwa |
Komendantem generalnym PMPR jest Péricles de Matos[2].
Początki i wojna paragwajska
Żandarmeria Wojskowa Panamy powstała w czasie wojny paragwajskiej. Jej pierwszą nazwą było Companhia da Força Policial. Podczas tego konfliktu zbrojnego kompanią dowodził Manoel Eufrásio de Assumpção. Z powodu małej liczebności armii rozpoczęto rekrutację żołnierzy. Łącznie zrekrutowano 65 osób z policji, w tym m.in. 3 oficerów, czy 3 sierżantów. Zrekrutowano także porucznika Antônio Emílio Vaz Lobo z dystryktu Curitiba, chorążego Nicolau José Lopes z dystryktu Castro oraz chorążego Nestor Augusto Morocines Borba[3].
Dowództwo
Pierwszymi dowódcami Żandarmerii Wojskowej Parany byli Joaquim José Moreira de Mendonça (22 listopada 1854 - 4 stycznia 1856), Diogo Pinto Homem (4 stycznia 1856 - 12 kwietnia 1857) oraz Manoel Eufrásio de Assumpção (12 kwietnia 1857 - 8 lutego 1881)[4][5].
Poniżej wymienieni są kolejni dowódcy oddziałów Żandarmerii Wojskowej Parany[5]:
- Francisco das Chagas Freitas (8 lutego 1881 - 10 czerwca 1881)
- Emilio Silveira de Miranda (10 czerwca 1881 - 30 marca 1882)
- Antonio Ennes Bandeira (30 marca 1881 - 11 listopada 1887)
- Francisco de Paula Fonseca (11 listopada 1887 - 10 grudnia 1888)
- Joaquim Natividade da Silva (10 grudnia 1888 - 25 czerwca 1889)
- Manoel Leopoldino Marques (25 czerwca 1889 - 25 września 1889)
- João Martins Marques (25 września 1889 - 25 lipca 1890)
- Carlos Delphim de Carvalho (25 lipca 1890 - 3 stycznia 1891)
- Salvador João Fernandes (3 stycznia 1891 - 29 stycznia 1891)
- Cândido Dulcídio Pereira (29 stycznia 1891 - 29 marca 1891)
- Salvador João Fernandes (19 marca 1891 - 21 lipca 1891)
- Agnelo Pinto de Sá Ribas (21 lipca 1891 - 29 listopada 1891)
- Antonio Neto de Oliveira Silva Faro (29 listopada 1891 - 9 grudnia 1891)
- Cândido Dulcídio Pereira (9 grudnia 1891 - 7 lutego 1894)
- Ignácio Gomes da Costa (7 lutego 1894 - 28 lipca 1899)
Na terenie stanu Parana działa muzeum upamiętniające Żandarmerię Wojskową Parany (por. Museu Histórico da PMPR)[3].
- 1854 – Siły Policyjne (Força Policial);
- 1874 – Policja Korpusu (Corpo Policial);
- 1891 – Żandarmerię Wojskową Korpusu (Corpo Militar de Polícia);
- 1892 – Pułk Bezpieczeństwa (Regimento de Segurança);
- 1917 – Siły Zbrojne (Força Militar);
- 1932 – Siły Publiczne (Força Pública);
- 1939 – Siły Policyjne (Força Policial);
- 1946 – Żandarmeria Wojskowa (Polícia Militar).
W PMPR jest funkcjonalnie zorganizowane w bataliony, kompanie i plutony, i administracyjnie w departamenty. Bataliony znajdują się w dużych ośrodkach miejskich, a ich kompanie i plutony są rozproszone w zależności od gęstości zaludnienia w miastach.
Żandarmeria Wojskowa Parany jest obecna we wszystkich miastach stanu.
Bataliony Żandarmerii Wojskowej
- 1 Batalion – Ponta Grossa;
- 2 Batalion – Jacarezinho;
- 3 Batalion – Pato Branco;
- 4 Batalion – Maringá;
- 5 Batalion – Londrina;
- 6 Batalion – Cascavel;
- 7 Batalion – Cruzeiro do Oeste;
- 8 Batalion – Paranavai;
- 9 Batalion – Paranagua;
- 10 Batalion – Apucarana;
- 11 Batalion – Campo Mourão;
- 12 Batalion – Curitiba;
- 13 Batalion – Curitiba;
- 14 Batalion – Foz do Iguaçu;
- 15 Batalion – Rolândia;
- 16 Batalion – Guarapuava;
- 17 Batalion – São José dos Pinhais;
- 18 Batalion – Cornelio Procopio;
- 19 Batalion – Toledo;
- 20 Batalion – Curitiba;
- 21 Batalion – Francisco Beltrão;
- 22 Batalion – Colombo;
- 23 Batalion – Curitiba;
- 1 Niezależna Kompania – Lapa;
- 2 Niezależna Kompania – União da Vitória;
- 3 Niezależna Kompania – Telemaco Borba;
- 4 Niezależna Kompania – Londrina;
- 5 Niezależna Kompania – Umuarama;
- 6 Niezależna Kompania – Ivaiporã;
- 7 Niezależna Kompania – Arapongas;
- 8 Niezależna Kompania – Irati.
Jednostki specjalne
- Pułk z Policja Konna;
- Batalion Kontroli ruchu miejskim;
- Batalionu Patrolowy autostrad;
- Batalion Bezpieczeństwa Więziennego;
- Batalion Środowiska Policyjnego;
- Batalion Środowiska Policyjnego;
- Batalion Zdarzenie;
- Batalion Specjalne;
- Batalion Straży Granicznej;
- Niezależna Kompania Bezpieczeństwa Policji.
Polecenia administracyjne
- Wydział Medyczny;
- Szpital Wojskowy Policji;
- Centrum Weterynarii;
- Ministerstwa Edukacji;
- Wojskowa Akademia Policyjna;
- Szkoła Policji Wojskowej;
- Departament Wsparcia Logistycznego;
- Departament Personalny;
- Departament Finansowy.
Korpus pożarowy powstał w 1912 roku. Jest zmilitaryzowany jak sapersko-strażackich (Sapeurs-pompiers) Francji, i jest podległy strukturom PMPR. Jedna grupowanie (Grupamento: w języku portugalskim) jest równoważna batalionowi, a podgrupowanie (Subgrupamento: w języku portugalskim) jest odpowiednikiem kompanii. Grupy i podgrupy znajdują się w dużych ośrodkach miejskich. W mniejszych miastach zwalczanie pożarów jest prowadzone przez małe odłączone grupy strażaków wolontariuszy.
- 1 Grupowanie strażaków – Curitiba;
- 2 Grupowanie strażaków – Ponta Grossa;
- 3 Grupowanie strażaków – Londrina;
- 4 Grupowanie strażaków – Cascavel;
- 5 Grupowanie strażaków – Maringá;
- 6 Grupowanie strażaków – São José dos Pinhais;
- 7 Grupowanie strażaków – Curitiba;
- 8 Grupowanie strażaków – Paranaguá;
- 9 Grupowanie strażaków – Foz de Iguacu;
- 1 Niezależna Podgrupowanie – Ivaiporã;
- 2 Niezależna Podgrupowanie – Pato Branco;
- 3 Niezależna Podgrupowanie – Francisco Beltrão;
- 4 Niezależna Podgrupowanie – Apucarana;
- 5 Niezależna Podgrupowanie – Guarapuava;
- 6 Niezależna Podgrupowanie – Umuarama;
- Centrum Nauczania i Szkolenia – Piraquara.
Od 1854 aż do wczesnych lat Republiki, PMPR wykorzystał ciemnoniebieski (azul ferrete: w języku portugalskim) kolor w swoich mundurach. W 1912 został przyjęty kolor khaki, który tradycyjnie jest dzisiaj nadal w użyciu. Strażacy maja takie same uniformy jak Żandarmeria Wojskowa, dodają tylko swoje plakietki i insygnia.
Żandarmeria Wojskowa Parany ma taka sama hierarchiczną klasyfikacją jak armia, z różnymi rodzajami insygniów.
| Pułkownik | Podpułkownik | Major | Kapitan | 1. porucznik | 2. porucznik | Aspirante | Podporucznik |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |  |  |  |  |  |  |  |
| 1. Sierżant | 2. Sierżant | 3. Sierżant | Kapral | Szeregowiec 1 klasy |
|---|---|---|---|---|
 |  |  |  |  |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
