Loading AI tools
Ettore Ewen (ur. 1 marca 1986 w Tampie na Florydzie) – amerykański wrestler występujący w brandzie SmackDown federacji WWE pod pseudonimem ringowym Big E (skrócona wersja poprzedniego, Big E Langston). Jest jednym z trzech członków grupy The New Day wraz z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem.
 Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są prywatnym punktem widzenia autora. Jeśli ta strona jest osadzona w serwisie innym niż Wikipedia, jest tylko kopią, która może już być nieaktualna. Jej użytkownik jest związany z Wikipedią i prawdopodobnie nie jest w żaden sposób związany z serwisem zawierającym kopię. Oryginał jego strony znajduje się pod adresem: |
 Big E w marcu 2015 | |
| Imię i nazwisko |
Ettore Ewen[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Kariera profesjonalnego wrestlera | |
| Pseudonimy ringowe |
Big E[3] |
| Wzrost |
1,80 m[5] |
| Masa ciała |
129 kg[5] |
| Zapowiadany z |
Tampa, Floryda[5] |
| Trenerzy | |
| Debiut |
17 grudnia 2009[1] |
Przed rozpoczęciem kariery wrestlera Ewen uprawiał trójbój siłowy; ustanowił wiele rekordów, a w 2011 wygrał mistrzostwa USA Powerlifting. W WWE zdobył NXT Championship, Intercontinental Championship, stał się także dwukrotnym posiadaczem (Raw) Tag Team Championship oraz jednokrotnym SmackDown Tag Team Championem. Wraz z New Day pobił rekord posiadania mistrzostwa drużynowego w WWE – panowanie Big E, Kingstona i Woodsa jako Raw Tag Team Championów trwało 484 dni.
Ewen urodził się w Tampie na Florydzie. Uczęszczał do Wharton High School, gdzie zdobył wiele nagród za osiągnięcia sportowe; został licealnym mistrzem stanu Floryda w zapasach amatorskich[2]. Po ukończeniu szkoły Ewen podjął studia na University of Iowa, gdzie grał w futbol amerykański dla uniwersyteckiej drużyny – Iowa Hawkeyes. W 2004 został zawieszony, a w 2005 ominął sezon z powodu kontuzji[2]. Po wyleczeniu kontuzji skupił się na trójboju siłowym.
11 lipca 2010 Ewen wziął udział w swoich pierwszych zawodach USA Powerlifting – United States Open Championships. Pobił wszystkie cztery rekordy raw stanu Floryda kategorii 125-kilogramowej, a także rekordy w martwym ciągu. Wygrał też Raw National Powerlifting Championships w 2011 roku. Każdy z jego rekordów został później pobity.
Rekordy życiowe
- Pobite w oficjalnych zawodach
- Przysiad ze sztangą – 322.5 kg[6]
- Wyciskanie leżąc – 240 kg[6]
- Martwy ciąg – 362.5 kg[7]
Nieoficjalnym rekordem Ewena jest podniesione podczas treningu na siłowni 260 kg w wyciskaniu leżąc.
WWE
Florida Championship Wrestling (2009–2012)
W 2009 Ewen podpisał kontrakt z federacją wrestlingu WWE, został przydzielony do jej ówczesnej rozwojówki – Florida Championship Wrestling (FCW). Zadebiutował 17 grudnia 2009 pod pseudonimem ringowym Big E Langston[8]. 14 lipca 2010 zawalczył z posiadaczem FCW Florida Heavyweight Championship Luckym Cannonem, lecz nie udało mu się zdobyć tytułu[9]. 12 maja 2011 połączył siły z Calvinem Rainesem, wspólnie pokonali Richiego Steamboata i Setha Rollinsa w walce o Florida Tag Team Championship[10]. Tytuły utracili 21 lipca, na rzecz CJ'a Parkera i Donny'ego Marlowa[10]. Podczas WrestleMania XXVIII Axxess w kwietniu 2012 Langston pokonał Antonio Cesaro[11].
NXT (2012–2013)
W 2012 roku WWE zamknęło FCW i zamieniło NXT w nowy brand rozwojowy. Langston zadebiutował podczas odcinka NXT, 1 sierpnia 2012, pokonując Adama Mercera[12]. Langston rozpoczął serię wygranych; po wykonaniu swojej akcji kończącej nakazywał sędziemu odliczenie do pięciu (zamiast klasycznych trzech) przed przyznaniem przypięcia[13][14]. Po tym jak Langston odmówił przyjęcia usług menedżerskich Vickie Guerrero[15], ta obiecała przyznanie 5.000 dolarów nagrody dla osoby, która pokona Langstona. Ostatecznie, oferta została wycofana przez komisarza NXT Dusty'ego Rhodesa[16].
W 2013 Langston zaczął rywalizację z The Shield. 9 stycznia pokonał NXT Championa i członka Shield Setha Rollinsa w No Disqualification matchu, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo w karierze[17]. 12 czerwca 2013, po 168 dniach panowania, Langston utracił NXT Championship na rzecz Bo Dallasa[18].
Sojusz z AJ Lee i Dolphem Zigglerem (2012-2013)
Langston zadebiutował w głównym rosterze WWE 17 grudnia 2012 na odcinku Raw, atakując Johna Cenę i sprzymierzając się z AJ Lee[19]. Langston stał się ochroniarzem dla scenariuszowego chłopaka Lee – Dolpha Zigglera. Na WrestleManii 29 Langston i Ziggler przegrali walkę o Tag Team Championship z Team Hell No (Danielem Bryanem i Kanem)[20].
Langston zawalczył w Best-of-Five Series przeciwko rywalowi Zigglera – Alberto Del Rio; Del Rio wygrał serię walk 3-2[21]. 10 czerwca na Raw Langston ujawnił się jako tajemniczy wielbiciel mistrzyni Div Kaitlyn. Później okazało się, że było to jedynie częścią planu rywalizującej z mistrzynią AJ Lee[22]. Langston i Lee kontynuowali ośmieszanie Kaitlyn, a Lee ostatecznie odebrała Divas Championship z rąk rywalki na gali Payback[23]. 15 lipca, podczas Raw, Ziggler zakończył związek z Lee, przez co stał się ofiarą ataku ze strony Langstona[24]. Na SummerSlam Langston i Lee zostali pokonani przez Zigglera i Kaitlyn w Mixed Tag Team matchu[25]. Po przegranej walce Langston zakończył współpracę z Lee.
Intercontinental Champion (2013–2014)
18 października na SmackDown Langston przegrał pojedynek z CM Punkiem; po walce pomógł przeciwnikowi wygonić z ringu Rybacka i Curtisa Axela, tym samym przechodząc face turn[26]. Trzy dni później Langston i Punk pokonali Rybacka i Axela w walce drużynowej[27]. Na gali Hell in a Cell miała odbyć się walka pomiędzy Langstonem a Axelem o Intercontinental Championship, lecz Axel został wycofany z walki krótko przed przed galą z powodu kontuzji[28]. Langston odnowił rywalizację z The Shield i na Hell in a Cell zawalczył o United States Championship z Deanem Ambrosem; nie udało mu się zdobyć mistrzostwa[29]. Następnej nocy na Raw odbyła się walka rewanżowa. Ta zakończyła się dyskwalifikacją Ambrose'a, spowodowaną interwencją reszty Shield[30].
18 listopada na Raw Langston zawalczył o Intercontinental Championship z Axelem i pokonał go, zdobywając mistrzostwo[31]. Sześć dni później, na Survivor Series, Langston obronił pas w walce rewanżowej z Axelem[32], a na TLC pokonał Damiena Sandowa[33]. Na Elimination Chamber, pod skróconym pseudonimem Big E obronił tytuł w starciu z Jackiem Swaggerem[34]. Big E wziął udział w Andre the Giant Memorial Battle Royalu na WrestleManii XXX, lecz nie udało mu się go wygrać[35]. Na Extreme Rules Big E stracił Intercontinental Championship na rzecz Bad News Barretta[36]. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Rusevem i przegrał walki z nim na galach Payback i Money in the Bank[37][38]. Na Battleground Big E wziął udział w Battle Royalu o Intercontinental Championship, który został wygrany przez The Miza[39].
The New Day (od 2014)
Wkrótce Big E połączył siły z Kofim Kingstonem. 21 lipca na Raw Xavier Woods zaproponował im współpracę po tym, jak Big E i Kingston odnieśli kolejną porażkę jako drużyna[40]. Duo połączyło siły z Woodsem i następnego dnia podczas Main Event wygrali starcie z Heathem Slaterem i Titusem O'Neilem[41]. Jednakże, grupa Woodsa szybko zniknęła z telewizji – od sierpnia Big E i Kingston walczyli w starciach solowych, nie wspominając o wcześniejszym sojuszu. Pomimo rozwiązania grupy w programach WWE, Big E, Kingston i Woods wciąż występowali razem na house showach[42].
W listopadzie WWE zaczęło wypuszczać winiety zwiastujące utworzenie grupy The New Day składającej się z Big E, Kingstona i Woodsa. Grupa zaprezentowana była jako szerzące optymizm afroamerykańskie trio[43]. The New Day zadebiutowało 28 listopada na SmackDown, wygrywając starcie drużynowe z Titusem O'Neilem, Heathem Slaterem i Curtisem Axelem[44]. Na WrestleManii 31 Big E i Kingston wzięli udział w 4-Way Tag Team matchu o WWE Tag Team Championship, lecz nie zdołali zdobyć tytułów[45]. Wszyscy trzej członkowie New Day wzięli później udział w André the Giant Memorial Battle Royalu, który został wygrany przez Big Showa[46]. Po gali New Day przeszło heel turn. Na Extreme Rules Big E i Kingston zdobyli Tag Team Championship po raz pierwszy, pokonując Tysona Kidda i Cesaro[47].
New Day broniło tytułów pod zasadą Freebird Rule, dzięki której wszyscy trzej członkowie uznawani byli za mistrzów, jednakże podczas walk tylko dwóch z nich broniło tytułów – najczęściej byli to Big E i Kingston, którym menedżerował Woods. Nowi mistrzowie pokonali Kidda i Cesaro w rewanżach na SmackDown i Payback; Woods interweniował w obu walkach[48][49]. Na Elimination Chamber New Day wzięli udział w pierwszym w historii Tag Team Elimination Chamber matchu, wyeliminowali The Prime Time Players (Darrena Younga i Titusa O'Neila) jako ostatnich i obronili tytuły[50]. Jednakże, Prime Time Players odebrali tytuły mistrzowskie z rąk New Day na gali Money in the Bank[51]. New Day odzyskało Tag Team Championship w Fatal 4-Way Tag Team matchu na SummerSlam[52]. Następnej nocy na Raw, po tym jak New Day pokonało Lucha Dragons, The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von Dudley) powrócili do WWE i zaatakowali mistrzów[53]. Na Night of Champions New Day przegrało starcie z Dudley Boyz poprzez dyskwalifikację, co pozwoliło im zachować mistrzostwa[54]. 5 października na Raw Big E wziął udział w Open Challenge o WWE United States Championship Johna Ceny, lecz przegrał pojedynek[55]. Rywalizacja New Day z The Dudley Boyz zakończyła się wygraną przez mistrzów walką na gali Hell in a Cell[56].
Na gali TLC The New Day obroniło tytuły w Triple Threat Tag Team matchu przeciwko Lucha Dragons i The Usos[57]. W styczniu rozpoczęli rywalizację z Chrisem Jericho. Jericho pomógł The Usos zdobyć miana pretendenckie do pasów mistrzowskich The New Day, lecz na Royal Rumble mistrzowie zdołali wygrać walkę z pretendentami[58]. Wkrótce rozpoczęli rywalizację z The League of Nations (Sheamusem, Kingiem Barrettem, Rusevem iAlberto Del Rio), co zapoczątkowało proces face turnu grupy. Na gali Roadblock obronili tytuły w walce z Sheamusem i Barrettem[59], a dzień później pokonali Alberto Del Rio i Ruseva. Po walce trio zostało zaatakowane przez wszystkich członków League of Nations[60]. Grupa przyjęła wyzwanie League of Nations na walkę na WrestleManii 32[61]. Starcie przegrali[62], lecz zdołali pokonać przeciwników następnego dnia podczas odcinka Raw[63], kończąc rywalizację.
W kwietniu The New Day ogłosiło turniej o miano pretendenckie do posiadanych przez nich tytułów. Na gali Payback odbył się finał turnieju; zawalczyli w nim The Vaudevillains oraz Enzo Amore i Colin Cassady. Pojedynek zakończył się bez rezultatu[64]. The Vaudevillains otrzymali szansę walki o WWE Tag Team Championship na gali Extreme Rules, lecz The New Day zdołało obronić tytuły[65]. The New Day wygrało Fatal 4-Way Tag Team match o WWE Tag Team Championship na Money in the Bank[66], po czym rozpoczęło rywalizację z powracającą frakcją The Wyatt Family. Po ostrej wymianie zdań i ciosów ogłoszono, że dwie drużyny zmierzą się ze sobą na gali Battleground[67]. W lipcu, w wyniku WWE Draftu, The New Day stało się częścią brandu Raw[68]. 22 lipca, The New Day stali się najdłużej panującymi WWE Tag Team Championami, pokonując poprzedni rekord 331 dni ustanowiony przez Paula Londona i Briana Kendricka. Po tym, jak SmackDown otrzymało WWE SmackDown Tag Team Championship, nazwę posiadanego przez New Day mistrzostwa zmieniono analogicznie na „WWE Raw Tag Team Championship”. 1 sierpnia Big E odniósł kontuzję w wyniku ataku ze strony Luke'a Gallowsa i Karla Andersona[69]. Powrócił na gali SummerSlam i zaatakował rywali podczas ich walki z Kingstonem i Woodsem. Na Clash of Champions The New Day obroniło tytuły, pokonując Gallowsa i Andersona w kolejnej walce. 31 października członkowie New Day stali się kapitanami tag-teamowej drużyny reprezentującej Raw w międzybrandowym starciu przeciwko drużynie SmackDown na Survivor Series. New Day zostało szybko wyeliminowane z walki przez The Usos[70].
12 grudnia, po skutecznej obronie tytułów w dwóch Triple Threat matchach (najpierw przeciwko Sheamusowi i Cesaro oraz Gallowsowi i Andersonowi, a potem przeciwko Kevinowi Owensowi i Chrisowi Jericho oraz Sethowi Rollinsowi i Romanowi Reignsowi), członkowie New Day stali się najdłużej panującymi mistrzami tag team w historii WWE, pobijając poprzedni, ustanowiony przez Demolition rekord 478 dni[71]. Zaledwie 5 dni później, na gali Roadblock: End of the Line, New Day utraciło tytuły na rzecz Cesaro i Sheamusa[72]. W lutym 2017 ogłoszono, że New Day poprowadzą WrestleManię 33[73]. 3 kwietnia, na Raw po WrestleManii, przegrali walkę z debiutującym Revival (Dashem Wilderem i Scottem Dawsonem)[74]. 11 kwietnia, w wyniku Superstar Shake-upu, The New Day zostało przeniesione do rosteru SmackDown[75].
W programie telewizyjnym niebieskiej tygodniówki po raz pierwszy pojawili się dopiero 30 maja, wyzywając do walki posiadaczy WWE SmackDown Tag Team Championship – The Usos (Jaya i Jimmy'ego Uso)[76]. Zmierzyli się z nimi na gali Money in the Bank, lecz nie udało im się zdobyć mistrzostw[77]. 23 lipca, na Battleground, The New Day pokonało The Usos w walce rewanżowej, zdobywając SmackDown Tag Team Championship po raz pierwszy[78]. Ich panowanie trwało 28 dni, tytuły utracili podczas gali SummerSlam, w kolejnym starciu z braćmi Uso[79]. New Day kontynuowało rywalizację z Usos, mierząc się z nimi podczas SmackDown z 29 sierpnia; spotkanie przegrali, toteż – zgodnie ze stypulacją starcia – Usos mogli wybrać rodzaj kolejnej walki, mającej odbyć się na gali No Mercy[80].
| Rok | Tytuł | Rola | Notka |
|---|---|---|---|
| 2015 | Total Divas | Zagrał samego siebie | Gościnne wystąpienie |
| 2016 | WWE Swerved | On sam | |
| 2016 | WWE Ride Along | On sam | |
| 2016 | Let's Make a Deal | On sam | Gościnne wystąpienie (z grupą New Day) |
- Inne ruchy
- E-Train[83] (Running body block)[4][82][84][85]
- Zmodyfikowany abdominal stretch[86][87]
- Wielokrotne knee lifty[88][89][90]
- Wielokrotne ciosy w brzuch rywala[83][91]
- Wielokrotne rib breakery[91]
- Overhead/Side belly to belly suplex[83][92][93][94][95]
- Running turnbuckle thrust[92]
- Spear pomiędzy środkową i górną liną w rywala stojącego poza ringiem[96][97][98]
- Z The New Day
- Drużynowe finishery
- Inne ruchy drużynowe
- Unicorn Stampede (Wielokrotne kopnięcia w w siedzącego przeciwnika w narożniku z częstymi zmianami dozwolonego uczestnika), czasem z dodaniem Irish Wipu (Big E) i corner dropkicku (Kingston)
- Motywy muzyczne
- "I Need Five" ~ Jim Johnston[110] (22 kwietnia 2013 – 18 listopada 2013)
- "Three Ain't Enough" ~ Jim Johnston[111] (18 listopada 2013 – 13 listopada 2014)
- "New Day, New Way" ~ Jim Johnston[112] (od 28 listopada 2014; używany podczas członkostwa w The New Day)
- Florida Championship Wrestling
- FCW Florida Tag Team Championship (1 raz) – z Calvinem Rainesem[113]
- Pro Wrestling Illustrated
- Tag team roku (2015, 2016) z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem
- PWI umieściło go na 24. miejscu w top 500 wrestlerów rankingu PWI 500 w 2014[114].
- Rolling Stone
- Comeback of the Year (2015)[115] Jako członek The New Day
- Second-Best Heels (2015)[116] Jako członek The New Day
- WWE Wrestlers of the Year (2015)[115] Jako członek The New Day
- Wrestling Observer Newsletter
- Najlepszy gimmick (2015) The New Day[117]
- WWE
- WWE Intercontinental Championship (1 raz)[118]
- WWE (Raw) Tag Team Championship (2 razy)[Notka 1] – z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem[118]
- WWE SmackDown Tag Team Championship (1 raz) – z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem[118]
- Big E, Kingston i Woods bronili tytułu pod zasadą Freebird Rule
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
