Wieniec (budownictwo)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wieniec – element konstrukcji w postaci żelbetowej belki umieszczonej w ścianach budowli, okalającej strop lub stropodach, której rolą jest związanie stropu ze ścianami, a tym samym przeniesienie na ściany jego obciążenia[1][2]. Jednocześnie wieniec pełni rolę usztywniającą cały budynek[3].
Zaleca się stosowanie wieńców na każdej kondygnacji budynku w poziomie stropów, wzdłuż wszystkich ścian konstrukcyjnych i wzdłuż obwodu budynku[4]. Stosowanie wieńców żelbetowych w budynkach ze ścianami murowanymi przewiduje polska norma PN-B-03002 Konstrukcje murowane, projektowanie i obliczenia. Zbrojenie wieńca powinno przenieść siły rozciągające nie mniejsze niż 15 kN na metr odległości między ścianami poprzecznymi i nie mniej niż 90 kN[5].