Wielki Wschód Rzeczypospolitej Polskiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wielki Wschód Rzeczypospolitej Polskiej – nieistniejące już "zrzeszenie lóż dzikich" (nieuznawane przez największe międzynarodowe obediencje) nurtu romańskiego (adogmatycznego) działające w latach 2017–2021.[1][2] Nie należy go mylić z międzynarodowo uznawanym Wielkim Wschodem Polski.
Państwo | |
---|---|
Siedziba |
Warszawa |
Data założenia |
22 lutego 2017 |
Zakończenie działalności |
22 marca 2021 |
brak współrzędnych |
Do lóż przyjmowani byli zarówno kobiety, jak i mężczyźni – na równych prawach. Zgodnie z zasadami wolnomularstwa uniwersalnego, kandydatami mogły być osoby wierzące, agnostycy oraz ateiści. Zasady WWRP oparte były o założenia ideowe masonerii wyrażonej w Konstytucji Andersona z roku 1723[3]. Wielki Wschód Rzeczypospolitej Polskiej był legalnym, świeckim stowarzyszeniem filantropijnym, filozoficznym i postępowym.
Wielki Wschód Rzeczypospolitej Polskiej był legalnym i jawnym zrzeszeniem działającym na podstawie Ustawy o Stowarzyszeniach.
Wielki Wschód Rzeczypospolitej Polskiej jako stowarzyszenie, zarejestrowany był w KRS pod numerem 0000504800.[4] Działał w oparciu o jawne i demokratyczne zasady, a władze pochodziły z wyboru[5].
Działalnością obediencji kierował Wielki Mistrz stojący na czele Rady Zakonu. Władzę ustawodawczą pełnił Konwent Mistrzów, pracujący z udziałem przedstawicieli wszystkich Lóż. Nadzór nad przestrzeganiem prawa wolnomularskiego pełnił Najwyższy Sąd Braterski. Każdego roku przeprowadzane były demokratyczne wybory do władz Wielkiego Wschodu Rzeczypospolitej Polskiej. Na czele WWRP stał Wielki Mistrz, którym w ostatniej kadencji był Wojciech Mościbrodzki[6].
Obediencja działała zgodnie z wymogami prawa polskiego i międzynarodowego, a każdy z wolnomularzy był szczególnie zobowiązany do przestrzegania prawa[7].