![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/63/Germanische_und_slavische_Volksstaemme_zwischen_Elbe_und_Weichsel.jpg/640px-Germanische_und_slavische_Volksstaemme_zwischen_Elbe_und_Weichsel.jpg&w=640&q=50)
Wendowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wendowie (niem. Wenden, Winden[1]; nord. Venðar, Vinðar; duń. Vendere; szw. Vender, łac. Vinidi, Winuli, Sclavi, Vandali[2]) – historyczne określenie Słowian nadbałtyckich w językach germańskich, wspólne dla Połabian, Łużyczan i Pomorzan, zamieszkujących na wschód od Danii, na terenach od Meklemburgii i Rugii do Gdańska.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/63/Germanische_und_slavische_Volksstaemme_zwischen_Elbe_und_Weichsel.jpg/640px-Germanische_und_slavische_Volksstaemme_zwischen_Elbe_und_Weichsel.jpg)
W średniowieczu termin „Wendowie” był w tych językach synonimem Słowian, w tym Polaków. Był też używany w literaturze w odniesieniu do Słowian zachodnich i południowych żyjących w Świętym Cesarstwie Rzymskim.
Termin ten uważa się za wcześniejszą nazwę Pomorzan, Kaszubów i Słowińców[3][4]. Obecnie używany w Niemczech w odniesieniu do Serbów Łużyckich.
Nazwa przetrwała w językach bałto-fińskich (fiński: Venäjä, estoński: Vene, karelski: Veneä) oznaczając współczesną Rosję.