Welum (łac. velum[1] żagielek):
- u parzydełkowców (Cnidaria) – kolista, zagięta do wewnątrz krawędź parasola hydromeduzy[2],
- żagiel migawkowy (żagielek) larwy typu weliger u mięczaków[2],
- fałd z tkanek liścia osłaniający zagłębione w liściu zarodnie poryblinowców (Isoetales)[3][4],
- ochronna, błoniasta warstwa strzępek młodych owocników grzybów[3],
- regularnie perforowana błonka krzemionkowa zamykająca otwory, np. areole, w skorupce okrzemek[5],
- fałd skórny służący do napędzania wody w głąb gardzieli śluzic i larw minogów, uniemożliwiający wydostawanie się cząstek pokarmowych z powrotem; oparty na szkielecie chrzęstnym, ma własne umięśnienie[6]; prawdopodobnie występował też u osteostraków[7].
Podbielkowski Z., Rejment-Grochowska I., Skirgiełło A.: Rośliny zarodnikowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 703. ISBN 83-01-04394-6. Marcin Pliński, Andrzej Witkowski: Okrzemki – Bacillariophyta (Diatoms) (with the English key for the identification to the genus). T. 1: Okrzemki centryczne (Coscinodiscophyceae). Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2009, s. 133, seria: Flora Zatoki Gdańskiej i wód przyległych (Bałtyk Południowy). ISBN 978-83-7326-649-0.