![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Naclfrenkeldefect.svg/langpl-640px-Naclfrenkeldefect.svg.png&w=640&q=50)
Wakans
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wakans, wakancja, wakansja (z łac. vacat ‘jest puste’, od vacare ‘być wolnym, pustym’) – rodzaj defektu punktowego sieci krystalicznej, węzeł sieci nieobsadzony atomem lub jonem[1][2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Naclfrenkeldefect.svg/320px-Naclfrenkeldefect.svg.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/05/Naclschottkydefect.svg/320px-Naclschottkydefect.svg.png)
Energię tworzenia wakansu (Ev) wyraża się jako pracę potrzebną do przeniesienia atomu lub jonu z węzła na powierzchnię kryształu. Od tej wartości zależy równowagowa koncentracja wakansów, wyrażana przez stosunek liczby węzłów (n) do liczby atomów (N); zależność n/N od temperatury (T) opisuje równanie (k – stała Boltzmanna)[1]:
Poza wakansami pojedynczymi w sieciach krystalicznych – głównie w kryształach jonowych – występują pary wakansów, czyli wakanse podwójne (biwakanse)[1], na przykład[3][4]:
- defekty Frenkla – występujące w bliskiej odległości nie obsadzone węzły i jony w przestrzeniach międzywęzłowych
- defekty Schottky’ego – występujące obok siebie dwa nieobsadzone węzły – kationowy i anionowy.
Obecność wakansów wpływa na właściwości materiałów, przykładowo plastyczność – sprzyja wspinaniu się dyslokacji krawędziowych (np. w czasie odkształcania), ułatwia dyfuzję (np. w czasie obróbki chemicznej stopów).