Wacław de Lippe Lipski

Wacław de Lippe Lipski (ur. 2 lutego 1889 w Gruzino, zm. ?) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Wacław de Lippe Lipski

podpułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1889 Gruzino
Przebieg służby
Lata służby	1907–1926
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Błękitna Armia Wojsko Polskie
Jednostki	67 batalion saperów 6 Pułk Inżynieryjny I Korpus Polski w Rosji Legia Rycerska II batalion saperów XI batalion saperów 4 Pułk Saperów 6 Pułk Saperów
Stanowiska	dowódca Legii Oficerskiej zastępca dowódca batalionu dowódca batalionu dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 2 lutego 1889 w miejscowości Gruzino. Ukończył 7-klasowy Korpus Kadetów nr 3, a następnie Inżynieryjną Szkołę Wojskową w Petersburgu. W latach 1907–1917 służył w Armii Rosyjskiej w 67 batalionie saperów i 6 pułku inżynieryjnym. W czasie I wojny światowej walczył na froncie niemieckim i austriackim.

W lipcu 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego. W czerwcu 1918, po kapitulacji korpusu, przedostał się do Murmańska, gdzie pełnił obowiązki dowódcy Legii Oficerskiej i Szkoły Oficerskiej przy Oddziale Polskim w Północnej Rosji.

W listopadzie 1918 wyjechał do Francji, gdzie został przydzielony do II batalion saperów 2 DSP Armii gen. Hallera. W sierpniu 1919 został dowódcą II batalionu saperów, a po jego przemianowaniu – dowódcą XI batalionu saperów^[1] w okresie od kwietnia 1920 do kwietnia 1921), walcząc w wojnie polsko-sowieckiej.

Od 18 kwietnia 1921 dowodził 4 pułkiem saperów, a od listopada 1922 pełnił obowiązki dowódcy 6 pułku saperów^[2].

W grudniu 1923 został oskarżony o czyny nierządne z żołnierzami i pobicie w stanie nietrzeźwym wartownika. W 1924 został zawieszony w czynnościach służbowych i skierowany na obserwację na oddziale zamkniętym Szpitala Okręgowego Nr X w Przemyślu. Z dniem 31 sierpnia 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie przeprowadzonej superrewizji^[3].

W maju 1924 zbiegł ze szpitala do Rosji Sowieckiej, gdzie został uwięziony i przesłuchiwany w Mińsku. W lipcu 1925 uciekł z Rosji i powrócił do Polski. W grudniu 1925 został skazany na karę 3 miesięcy twierdzy, a w listopadzie 1926 został przez Oficerski Sąd Honorowy w Przemyślu wykluczony z korpusu oficerskiego^[4].

Awanse

• podporucznik – 1910
• porucznik – 1912
• sztabskapitan – 1916
• kapitan – 1918
• major – 1919
• podpułkownik – 1 kwietnia 1920^[1] (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919)^[5]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych trzykrotnie, po raz 1^[6] i 2^[7]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
• Order Świętego Włodzimierza IV klasy
• Order Świętej Anny II, III i IV klasy
• Order św. Stanisława II i III klasy