Wacław Korwel (ur. 2 lipca 1914 w Juraciszkach, zm. 24 marca 1952 w Warszawie) – pilot Wojska Polskiego, żołnierz Polskich Sił Powietrznych, kawaler Virtuti Militari, ofiara komunistycznych represji.
| 2 zwycięstwa | |
 chorąży | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       | |
.svg){kind=link}
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Wincentego i Aleksandry Winiarskiej[1]. W Juraciszkach ukońćzył szkołę powszechną i sześć klas gimnazjum. W 1931 r. rozpoczął naukę w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Szkołę ukończył w 1934 r. i rozpoczął służbę w 2 pułku lotniczego w Krakowie jako mechanik samolotowy. Po trzech latach służby zwolnił się z wojska i został zatrudniony jako brygadzista w Aeroklubie Krakowskim, gdzie ukończył kurs szybowcowy[2].
Tuż przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany i jako mechanik przydzielony do 3 plutonu łącznikowego[3]. W kampanii wrześniowej został przeszkolony w pilotażu RWD-8. 17 września po ataku Związku Radzieckiego na Polskę ewakuował się do Rumunii, skąd przedostał się do Francji a następnie do Wielkiej Brytanii[4]. Za udział w kampanii wrześniowej został odznaczony Brązowym Krzyż Zasługi z Mieczami[5]
Po przybyciu do Wielkiej Brytanii zgłosił się na przeszkolenie pilotażowe. 19 lipca 1941 r. rozpoczął szkolenie w 25 (Polish) Elementary Flying Training School (EFTS) w Hucknall, od 7 września latał w 16 (Polish) Service Flying Training School w Newton. W styczniu 1942 r. ukończył szkolenie i otrzymał przydział do 7 Anti Aircraft Cooperation Unit w Castle Bromwich. 5 maja 1942 r. został przeniesiony do 58 Operational Training Unit (OTU) w Grangemouth na kurs myśliwski, 6 lipca otrzymał przydział do 308 dywizjonu[6].
16 sierpnia 1943 r. podczas walki powietrznej nad południową Francją został ranny ale zdołał powrócić do Anglii i lądować przymusowo w rejonie Brighton. Odniósł obrażenia, które spowodowały amputację trzech palców lewej ręki[7]. Uszkodzenia dłoni wymagały przeprowadzenia operacji plastycznych, dzięki którym dołączył do "The Guinea Pig Club"[8]. Do służby w 308 dywizjonie powrócił w październiku 1943 r. 14 stycznia 1944 r. w rejonie Saint-Omer uszkodził Focke-Wulfa Fw 190[9].
10 sierpnia 1944 r. w rejonie rzeki Vire odniósł pewne zwycięstwo nad dwoma Messerschmitty Bf 109[10]. Turę lotów bojowych zakończył 8 grudnia 1944 r. i został skierowany na odpoczynek do Blackpool. 6 stycznia 1945 r. został skierowany na kurs w szkole podchorążych w Szkocji, który ukończył 28 sierpnia 1945 r. Następnie powrócił do służby w 308 dywizjonie i służył w nim do rozformowania 18 grudnia 1946 r. Służbę zakończył w stopniu chorążego, w czasie II wojny światowej wykonał 154 loty bojowe i 21 lotów operacyjnych[9]. Na liście Bajana został sklasyfikowany na 155. pozycji[11].
Po demobilizacji w 1947 r. zdecydował się na powrót do Polski. Zamieszkał w Warszawie i rozpoczął pracę w zakładach lotniczych na Okęciu. Jako były żołnierz Polskich Sił Powietrznych znalazł się w zainteresowaniu kontrwywiadowczym Urzędu Bezpieczeństwa. Został aresztowany i skazany w procesie pokazowym na karę śmieci. Wyrok wykonano 24 marca 1952 r. Miejsce jego pochówku ciągle pozostaje nieznane[12].
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[13]:
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari (nr 8457),
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie,
- Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami[5],
- Medal Lotniczy,
- Polowy Znak Pilota (nr 1333),
- Odznaka Honorowa za Rany i Kontuzje,
- Distinguished Flying Medal.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.