Wacław Łapkowski

Wacław Łapkowski (ur. 6 listopada 1913 w Dźwińsku (obecnie Dyneburg), zginął 2 lipca 1941 w rejonie La Manche) – major pilot Wojska Polskiego, major (ang. Squadron Leader) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski II wojny światowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Wacław Łapkowski

6 i 1/3 zwycięstw
major pilot
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1913 Dźwińsk (obecnie Dyneburg)
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1941 La Manche
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Armée de l’air RAF
Jednostki	112 eskadra myśliwska dywizjon 303
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa o Anglię
Odznaczenia

Życiorys

Pozostałości silnika samolotu Łapkowskiego w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie

Absolwent VIII promocji Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie w 1934. 15 sierpnia 1934 został mianowany podporucznikiem pilotem i przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie^[1]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 53. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa^[2].

W kampanii wrześniowej był pilotem w 112 eskadrze myśliwskiej^[1], od 6 września (po śmierci Stefana Okrzei) został dowódcą eskadry. 6 września uczestniczył w zestrzeleniu Heinkla He 111. 9 września zestrzelił He 111.

Ewakuował się do Francji, gdzie po przeszkoleniu na Morane-Saulnier MS.406, latał w kluczu myśliwskim dowodzonym przez kpt. pil. Tadeusza Opulskiego, a następnie po klęsce Francji dotarł do Anglii^[1].

W Anglii otrzymał numer służbowy P.1506. Od 3 sierpnia 1940 w dywizjonie 303 (lotnisko Northolt). Od 31 sierpnia 1940 brał udział w lotach bojowych podczas bitwy o Anglię. 5 września lecąc samolotem Hurricane Mk I nr P 2985 z 8 innymi pilotami z dywizjonu, walczył z grupą około 50 samolotów i strącił jednego, lecz sam został zestrzelony, ranny, uratował się skokiem na spadochronie.

5 maja 1941 został dowódcą dywizjonu 303.

18 czerwca 1941 zestrzelił Messerschmitta Bf 109. 22 czerwca 1941 zestrzelił dwa Bf 109 a 24 czerwca 1941 jednego Bf 109.

W dniu 2 lipca 1941 roku wystartował w składzie 1 Skrzydła Myśliwskiego jako osłona 12 bombowców Bristol Blenheim lecących bombardować elektrownię w Lille we Francji. Przed celem zgrupowanie zaatakowały trzy myśliwce Bf 109 – atak odparto. Po wykonaniu zadania zaatakowało około 60 myśliwców wroga, podczas indywidualnych walk, które przeniosły się nad kanał La Manche, mjr Łapkowski został zestrzelony. Woda wyrzuciła ciało na brzeg.

Pochowano go na cmentarzu komunalnym w Lombardsijde w Belgii, grób nr 224^[1].

Zwycięstwa powietrzne

Podczas II wojny światowej zestrzelił na pewno 6 ⅓ samolotów niemieckich i 1 uszkodził (sklasyfikowany na 27. pozycji na liście Bajana).

• 1/3 He 111 – 6 września 1939
• He 111 – 9 września 1939
• Ju 88 – 5 września 1940
• Me 109 – 18 czerwca 1941
• 2 x Me 109 – 22 czerwca 1941
• Me 109 – 24 czerwca 1941

uszkodzenia:

• Me 109 – 4 czerwca 1941

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 08819 – 23 grudnia 1940
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Medal Lotniczy
• Odznaka za Rany i Kontuzje

Przypisy

1. Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 369.
2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 217.

Bibliografia

• Richard King: Dywizjon 303 walka i codzienność. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2012, s. 38. ISBN 978-83-7243-979-6.
• Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich: poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1989, s. 369. ISBN 83-11-07329-5.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• biografia - Wacław Łapkowski. s. 1. [dostęp 2012-06-20].