Władysław II Jagiełło
król Polski i wielki książę litewski, założyciel dynastii Jagiellonów / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Władysław Jagiełło?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Władysław II Jagiełło (lit. Jogaila, ur. ok. 1362 lub ok. 1352, zm. 1 czerwca 1434 w Gródku) – wielki książę litewski i książę witebski w latach 1377–1381 i 1382–1401, iure uxoris król Polski, najwyższy książę litewski 1401–1434. Syn wielkiego księcia Olgierda i jego drugiej żony Julianny, córki księcia twerskiego Aleksandra, wnuk Giedymina. Ojciec królów Kazimierza IV i Władysława III, jego wnuk Kazimierz został kanonizowany. Założyciel dynastii Jagiellonów.
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Władysław Jagiełło”. Zobacz też: Władysław Jagiełło (ujednoznacznienie). |
Portret Władysława Jagiełły, fragment gotyckiego ołtarza z katedry wawelskiej, ok. 1475–1480 | |||
rekonstrukcja herbu Władysława Jagiełły z pieczęci małej | |||
Wielki książę litewski | |||
Okres |
od 1377 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Wielki książę litewski | |||
Okres |
od 1382 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Król Polski | |||
Okres |
od 4 marca 1386 | ||
Iure uxoris | |||
Koronacja |
4 marca 1386 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Najwyższy książę Litwy | |||
Okres |
od 1401 | ||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
żony |
Jadwiga Andegaweńska | ||
Dzieci |
Elżbieta Bonifacja | ||
| |||
|
Był najdłużej panującym polskim monarchą[1]. Objął tron wielkoksiążęcy w Wilnie po śmierci ojca w 1377. Początkowo wspierany przez swego stryja Kiejstuta, później popadł z nim w konflikt i pozbawił wszelkiej władzy[2]. 14 sierpnia 1385 roku zawarł z Koroną Królestwa Polskiego unię w Krewie, zobowiązując się do przyjęcia chrztu, chrystianizacji Litwy oraz poślubienia królowej polskiej Jadwigi w zamian za tron polski, który objął rok później. W 1401 powierzył bezpośrednią władzę na Litwie swojemu stryjecznemu bratu, księciu Witoldowi, zachowując tytuł najwyższego księcia Litwy (supremus dux Lituaniae).
Prowadził liczne wojny z Zakonem Krzyżackim w tym wielką wojnę (1409–1411) i dowodził zwycięskimi wojskami polsko-litewskimi w bitwie pod Grunwaldem. Pokojami toruńskim i melneńskim uregulował stosunki Polski i Litwy z Krzyżakami, dzięki czemu Polska umocniła znacznie pozycje polityczną w Europie np. na soborze w Konstancji. Za cenę przywilejów jedleńsko-krakowskich wywalczył sukcesję tronu polskiego dla syna Władysława.