Władymirko
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władymirko[1] (ur. 1104, zm. 1153[1][2]) – książę dźwinogrodzki, książę halicki od 1141, syn Wołodara Rościsławowicza.
 | |
| książę dźwinogrodzki | |
| Okres |
od 1124 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| I książę halicki | |
| Okres |
od 1141 |
| Poprzednik |
--- |
| Następca | |
| książę przemyski | |
| Okres |
od 1129 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Wołodymyr Jarosławowicz od 1187 |
| książę trembowelski | |
| Okres |
od 1141 |
| Poprzednik |
Grzegorz Wasylkowicz |
| Następca |
od 1210 Izjasław Włodzimierzowicz |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Małżeństwo |
córka Kolomana Uczonego |
| Dzieci | |
W 1124 został księciem na Dźwinogrodzie, w którym wzniósł murowaną cerkiew i budynek rezydencjonalny[3]. W 1129 roku po śmierci brata Rościsława został księciem przemyskim.
Po księstwie przemyskim do księstwa dźwinogrodzkiego przyłączył księstwo trembowelskie, a następnie po śmierci swojego kuzyna Iwana Wasylowicza (1141) zajął księstwo halickie, co spowodowało, że Władymirko z połączonych ziem utworzył jedno księstwo, którego stolicą około 1144 roku ustanowił Halicz[4].
Władając rozległymi ziemiami zjednoczonego Księstwa halickiego, zamierzał zjednoczyć pod swoim berłem również ziemie ruskie położone na wschodzie, jednak doznał porażki z rąk księcia kijowskiego Wsiewołoda II Olegowicza. W 1144 rozgromił powstanie bojarów halickich, którzy na tron chcieli powołać jego krewnego Iwana Berładnika, któremu na krótko udało się zdobyć Halicz.
Występował jako sojusznik księcia Jerzego Dołgorukiego w jego walce z księciem Izjasławem i pomógł mu zdobyć Kijów. Prowadził ciągłą walkę z Królestwem Węgier, opierając się na sojuszu z cesarzem bizantyjskim Manuelem Komnenem. W 1152 zawarł pokój z królem węgierskim Gejzą II.
Dwukrotnie walczył z księciem polskim Bolesławem Krzywoustym. W 1124 zorganizował udaną łupieżczą wyprawę na Biecz, co spowodowało odwetową wyprawę Bolesława Krzywoustego, zakończoną przegraną przez Władymirka bitwą pod Wilichowem. Do kolejnych walk z Polakami doszło w 1135, kiedy Władymirko najechał Małopolskę i zdobył Wiślicę.
Jego żoną była przypuszczalnie[1] nieznana z imienia córka króla Węgier Kolomana Uczonego, którą poślubił około roku 1117. Miał z nią syna Jarosława zwanego Ośmiomysłem.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
