Upłaziańska Kopa
szczyt w Tatrach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Upłaziańska Kopa (1796 m) – kopulasty szczyt w długiej północno-zachodniej grani Ciemniaka w Czerwonych Wierchach w Tatrach Zachodnich. Znajduje się poniżej Chudej Turni (1858 m), oddzielony od niej Przełączką przy Kopie (ok. 1775 m)[1]. Władysław Cywiński w swoim szczegółowym przewodniku pisze: „Upłaziańska Kopa to jeden z nielicznych w Tatrach szczytów, o którym można rzec, iż ze wszystkich dokładnie stron, jest dostępny bez najmniejszych trudności. Tak technicznych, jak orientacyjnych, czy roślinnych”[2]. Upłaziańska Kopa jest wierzchołkiem o dużym znaczeniu topograficznym, gdyż odchodzi od niej w różnych jej miejscach pięć grani, grzęd lub wypukłości, oddzielających od siebie pięć dolinek: Mała Świstówka, Narciarski Żleb, Pisaniarski Żleb, Przednie Kamienne, Zadnie Kamienne[1].
Chuda Turnia, a poniżej niej Upłaziańska Kopa | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Pasmo | |||
Wysokość |
1796 m n.p.m. | ||
49°14′24″N 19°53′15″E | |||
|
W przeszłości Upłaziańska Kopa była terenem pastwiskowym Hali Upłaz i od nazwy tej hali pochodzi jej nazwa[3]. Bardzo intensywne w tym miejscu pasterstwo doprowadziło do ogromnej erozji stoków, które stały się wręcz pustynią[4]. Pasterstwo zostało zlikwidowane i stoki zabliźniły się. Pozostałością pasterskiej przeszłości jest nazewnictwo w tym rejonie. I tak w stokach północno-zachodnich są źródełka z wodą, a miejsce to nazywa się Karczmą i jest nad nim Rówień nad Karczmą, stoki północne noszą nazwę Gładkie Upłaziańskie, a północno-wschodnie Źródliska. Poniżej Źródlisk jest jeszcze Rówień nad Piecem również należąca do masywu Upłaziańskiej Kopy[2].
Stoki Upłaziańskiej Kopy porośnięte są niską murawą. Miejscami pojawiają się kępy kosodrzewiny, która od czasu zaprzestania wypasu stopniowo powiększa swój zasięg. Z rzadkich roślin występują potrostek alpejski i sit trójłuskowy – gatunki w Polsce występujące tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[5].