Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tętnica nerkowa (łac. arteria renalis) – w anatomii człowieka tętnica należąca do patrzystych gałęzi trzewnych aorty brzusznej[1].
Tętnica ta rozpoczyna się na bocznym obwodzie aorty brzusznej, tuż pod odejściem tętnicy krezkowej górnej, odchodząc niemal pod kątem prostym. U dorosłego jest to poziom krążka międzykręgowego pomiędzy kręgami L1 a L2. U noworodków jest to poziom trzonu kręgu L1, a tętnice biegną skośnie w dół. Położenie tych naczyń u dorosłych ma związek z obniżaniem się aorty wraz z wiekiem. Czasem występują dodatkowe tętnice nerkowe (zwykle jedna, rzadko do 4 tętnic dodatkowych)[2]. Mogą one stanowić przeszkodę w prawidłowym przepływie moczu przez moczowód.
Tętnice początkowo biegną po odnodze przepony, a następnie po mięśniu lędźwiowym większym. Prawa tętnica, w związku z przesunięciem aorty w lewą stronę jest dłuższa i leży ku tyłowi od żyły głównej dolnej, prawej żyły nerkowej, części zstępującej dwunastnicy oraz głowy trzustki. Lewa tętnica natomiast biegnie za lewą żyłą nerkową i trzonem trzustki. Tętnice nerkowe mają stosunkowo dużą średnicę (6–8 mm)[2].
Tętnica nerkowa oddaje następujące gałęzie:
Zwężenie tętnicy nerkowej, najczęściej z powodu miażdżycy lub dysplazji, powoduje najczęstszą postać wtórnego nadciśnienia tętniczego – nadciśnienia naczyniowonerkowego[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.